De weersverwachtingen voor de volgende dag werden gisteren extra gecheckt via ‘poseidon weather Forcast ‘ en met ‘wind Alert’. Het was bekent dat in de golf van Marseille de mistral behoorlijk kon huishouden. Dit houdt in, dat er jaarlijks 300 dagen zijn van 4 Bf of meer. Ook kan in een 10 minuten het weer ,onverwachts ,compleet omslaan van windstilte naar 6 Bf of meer. Dit hebben we zo nog niet mee gemaakt, en hopen dat ook vandaag niet mee te maken.
Zo vertrokken we vanuit Cassis met een vlakke zee. Mooi een gelegenheid, om de ruwe kust met zijn ,in laagjes opgebouwde hellingen goed te bewonderen. Iets waar de toerist in Cassis 12,50€ voor betaalt. Een enkele visser was aan het vissen, en hun bootjes verdwenen in het niets, tegen over de clifhellingen ,die er monsterlijk groot bijlagen.
We deden nog een spannend stukje tussen 2 eilanden door, met een diepte van 3 meter. Ik had er al meer scheepjes door zien komen, maar ons, altijd wat gespannen vrouwelijk bemanningslid, gaat op 150% safe , en vaart het liefst om.
Daarna de oversteek over de golf van Marseille. Tot vanmorgen wist ik niet eens dat die bestond.
De wind bleef zwak, en de enige golven die we te verwerken kregen, waren de boeggolven en de hekgolven van de Ferry uit Algerije die naar Marseille opstoomde.
Aan de overkant volgde we de kust, tot we langs een industrie gebied voeren. Botlek aan de Middellandse zee, met zwaar rokende schoorstenen. Verder was het erg rustig op het water.
We voeren nog langs een gezonken tweemaster die de noordkardinaal niet gerespecteerd had, en hier niet gezegend van afkwam.
De haven waar we heen wilde, ligt aan het eind van een kanaal. Langs dit kanaal ligt nog een haven en een boten opslag. Op de kant lagen snel gerekend , ongeveer 500-600 schepen. Allemaal te wachten tot de winter, die nog komen gaat, weer voorbij zou zijn. Zoveel schepen op het droge heb ik nog nooit gezien.
In de haven vonden we een mooie steiger. Le mademoiselle achter de receptie, vond eigenlijk dat we 15 meter moesten zijn voor die plek. Ik begon wat te sputteren, en kwam met mijn frans met allerlei argumenten , zodat ik toch kon blijven liggen.
Ze zou in conclaaf gaan met het haar ‘superieur ‘, en ik kon over een uur terug komen.
Voor ons aanleiding wat gang te zetten in het opruimen van de zeilen. We hadden een breed plein naast ons, waar we de zeilen mooi op konden vouwen. De gewichten van die zeilen vallen altijd tegen. Zo hadden we beiden pijn in de rug, toen de zeilen uiteindelijk opgeslagen lagen in een leeg bed.Alle vallen werden met warm ,schoon water afgespoeld in een maxi tommies beker ,zodat ze zoutloos opgeslagen werden, en niet meer zo stug zouden zijn. Met een bloot schip gingen we de avond in. Het werkelijke ‘strippen ‘gebeurt morgen.
Zo kunnen we vanaf vandaag ,de balans opmaken van 3 maanden op zee met een lemsteraak .
Conclusie:
Het is goed gegaan, niet perfect.
We zijn bij meer dan 15 knopen wind in de haven gebleven.
Hebben 3 tot 4 momenten gehad , waarbij we de zee niet leuk meer vonden.
De Griekse eilanden is het best bevallen.
De overtochten waren goed te doen.Kleine gezellige havens, met allemaal hun charmes, waar je heerlijk kan eten in de tavernes.
Je bent welkom, waar je bent.
Een stukje zeewaardigheid komt een aak tekort.
De aandacht ,die dit voor zuid Europeanen, vreemde schip kreeg, was ongekend .
Een boegschroef, was zeer welkom geweest.
Een stuurautomaat, is bijna een must op zulke grote afstanden.
Een tocht als deze ,maken in zeven maanden, gaat op een aantal stukken te snel.
We hebben lang niet alle havens aangedaan .
Veel mooie ankerplekken zijn door ons niet bezocht.
Of we ze ooit nog zullen zien! Ik weet het niet, maar, Zeg nooit nooit.