Ik lag te draaien in mijn bed, om de spanning van het‘tegenstroom avontuur’ te verwerken. Om half zes was ik het zat, en ging eruit. De hond kreeg de ruimte om zijn behoefte te doen, en voor de wekker afliep , was ik weer aan boord. De motor kreeg zijn dagelijkse controle, en alles werd geïnstalleerd voor deze mooie dag. Daaf was inmiddels ook present, terwijl de dames hun nachtrust voort zette. Passau is vanaf het water een schitterende stad, vanaf de kant hebben we te weinig tijd gehad om het te bezichtigen.

Een Nederlands vrachtschip had vannacht plaats genomen aan de kade in het centrum ,waar hij zeker binnen een uur weer weg moest, omdat een leger aan passagiers schepen onderweg was naar Passau. Een paar dames verlieten hoogwaarschijnlijk als laatste klant , een kroeg aan de water. Beide zeer luchtig gekleed, terwijl wij met een dikke jas en muts  de ochtend in gingen.

Nog maar net buiten Passau, kwam een dikke mist opzetten. Het zicht liep terug naar minder dan 100 meter. Via mijn plotter kon ik zien, dat er een tegenligger aan kwam. Daaf op het voordek, gaf de situatie door, en zo zijn we veilig verder gegaan. Opvallend wel, was dat de mist zeer snel kwam, maar ook weer  snel weg trok.

Het ene, na het andere passagiersschip kwam ons tegemoet.

Ik snap er echt geen biet van. Door het mooiste stukje Donau gebied, gaan die lui bij nacht varen. Veel van deze schepen maken s’nachts hun vaartocht, zodat hun klantjes overdag, zoveel mogelijk steden kunnen bezoeken.

Zo gauw je Passau uit ben, ben je ook gelijk in Oosterijk. Het landschap veranderd van een vlak gebied in Duitsland, naar een Donau, met alleen maar bergen om ons heen. Een groene oase, van rust en eenzaamheid , voor de bewoners. Een fietspad aan beide kanten langs de oevers, zodat de westerse toerist de Donau kan befietsen van Passau tot Wenen.

Genoten hebben we , met volle teugen.

De begroeide berghellingen, de stroompjes, de dorpjes , en nagenoeg geen industrie.

Bij de tweede sluis ging een beambte ‘kompleet uit zijn panty’. We werden eerst al ,met veel geschreeuw terug gestuurd, omdat zijn aanwijzing, om door te varen, niet voor ons bestemd was, maar vooral , omdat een zwemvest  verplicht is in de sluis. Voordat hij uit geblaaskaakt was, hadden wij de zwemvest al aan.

Het werd warm. De hemelvaart dag bracht mensen in beweging. Terrassen zaten vol, en er waren volop bootjes op het water.

Hele families genoten van deze eerste zomerse dag van het jaar. Zij hadden massaal plaats genomen op de vele strandjes langs de Donau, waar hun witte winter huid, omgezet moest worden , naar een zon gebrande bruine zomertint.

Bij Mauthausen hadden we het geluk, aan een steiger te mogen liggen, die op aanwijzing van een lokale schipper,  voor deze dag, speciaal voor ons bestemd was.

Via het infocentrum wisten we snel een taxi te bestellen, om nog maar een rondgang door het concentratiekamp “Mauthausen”te kunnen krijgen.

De laatste rondgang vertrok net voor ons, en wij gingen op eigen gelegenheid de rondte doen.

Een groot gedeelte van de barakken zijn opgeruimd. De herinneringen zijn duidelijk aanwezig aan de 122766 geregistreerde mannen die hier de dood vonden. Gemarteld, doodgeschoten, verhongerd, vergast, dood gewerkt,bevroren, gedood tijdens hun vlucht in het prikkeldraad, of door zelfdoding.

De teksten en namen, in allerlei talen op de gedenkings muren, kwamen uit zovele Europese landen. Kransen bij de gedenkstenen, en een zaal , waar alle namen verzameld waren, van hen, die deze plek nooit verlaten hadden.

Door de vele renovaties, merk je dat de sfeer verzacht, maar de foto’s en gebruikvoorwerpen spreken boekdelen. Bezoekers komen uit heel  de wereld. Ze komen voor, het’ hoe’ en het’ waarom’.

Begrijpen doet niemand het, wat hier heeft plaats gevonden. De sfeer onder  bezoekers is beladen. Dodenherdenking, en  bevrijdingsdag, moeten in ere gehouden worden, om de wereld te laten beseffen, dat gebeurtenissen al dit, nooit meer mogen  gebeuren.