Om acht zouden we vertrekken , maar de regen gooide nattigheid in het programma.
Zo stond ik om 8 in de boulangerie, bij Bea van de bakker. Ze was klein van postuur, had kort zwart haar, en had een oversized zwarte bril op haar neus staan. Toen ik kwam , was ik alleen met haar , maar algauw, kwam de bakker en zijn hulpje er achter de toonbank bij staan. Beide bij de tatoo shop langs geweest, droegen zij verse broden de winkel in.
Daar ze maar twee bruine broden hadden, kocht ik in een klap al het bruine brood op.
De vier fransmannen na mij, moesten het met een baquett of croissantjes doen.
Bea hielp me netjes, maar komt niet in aanmerking voor een lintje voor enthousiasme.
Na het ontbijt vertrokken we in regenpak, voor de laatste kilometers Saône .
Zonder iemand tegen te komen draaide we de sluisjes. Bij de tweede sluis op Canal entre champagne-Bourgogne, konden we niet verder, alvorens we via een speaker, een man aan de andere kant van de lijn, te woord hadden gestaan . Hij wilde, onze bestemming weten, onze afkomst, de lengte van het schip, en de naam van het schip. November, Echo, Tango,Tango, India, Echo. Dit leid nooit tot misverstanden, wanneer de lijn te wensen over laat.
Toen we alle vragen goed beantwoord hadden, kregen we een zendertje, waarmee we eventueel de komende 150 sluizen mee kunnen openen.
En zo gingen we verder, met zender.
Het principe is eenvoudig. Bij het bordje ‘ici’ langs de kant, druk je op het knopje van het kastje , waarop de sluis, zijn deuren voor je opent.
Je vaart de sluis in. Daar bevinden zich twee hendels. Een rode en een blauwe. Rood is alarm, bij blauw gaat de sluis in werking. En zo vaar je binnen 10 minuten de sluis weer uit. De sluizen liggen eenzaam in de natuur. Soms zijn de oude sluishuisjes bij sluizen bewoont, maar vaak genoeg ook onbewoonbaar. Er is maar een enkel dorpje langs de route. Wel staat er aangegeven hoever het is naar het volgende dorp, en of er een winkel is.
Na 16 sluizen vonden we het voor vandaag wel weer mooi. Zeker nu we een mooie aanmeer plek vonden met twee bolders op de kant, en een vuilnisbak.
Wij alleen met de stilte om ons heen. Muis stil, eng stil. Niets hoorde je, zelfs de bladeren van de bomen maakte geen geluid. Op zulk een moment kan het geluid van het overlopen van een sluisdeur, heerlijk rustgevend zijn. Nu hoorde je alleen het geruis in je eigen hoofd.