Ik zat mijn laatste mails te checken, en wat rekeningen over te maken, toen Lena het Wifi kamertje in kwam? Ze moest nog even wat internet werk doen, voor ze naar de universiteit ging, maar kwam ook afscheid van ons nemen. We kregen haar adres in Oostenrijk, en waren er van harte welkom? En zo werd zij dus bij ons uitgenodigd, voor als ze nog eens Nederland zou bezoeken.
Om 9 uur mochten we pas afrekenen in het havenkantoor.Toen ik dus om 9 uur aan de balie verscheen, was ik nr 2. Als je dan snel weg wilt, omdat de passagiersschepen rond 9 uur gaan varen, en dat de doorgang belemmerd is, is iedere minuut te veel. Ik rekende af, voor de 5 dagen dat we geweest waren, en vroeg toch nog even ,hoe het zat, met de doorvaart voorlangs bij l’ile Saint Louis.
Het bleek volgens een tijdschema opengesteld te zijn. Om 10 over het half ,mocht je door.
Haast was dus geboden, want we moesten ook door de sluis onder het treinstation de haven uit.
Deze oude sluis is zeer traag, en er gaat wel eens wat kapot.
Toen we dan ook op tijd op de Seine waren, bleken er geen andere schepen te zijn .
Er stonden twee lichten op groen, die aangaven dat de doorgang vrij was.
We voeren langs de belangrijke gebouwen en bruggen.
Op een brug werd de avond ervoor nog volop gefilmd, met lichten, tapijt, en stuntmensen.
We hadden de laatste kans , om foto ’s en film te maken van het beeld , van Parijs, gezien vanaf de Seine.
Met een stroom mee , liepen we 7 knopen of meer.
De buitenwijken van Parijs blijken veel verder te gaan , dan het kleine centrum. Tot uren na ons vertrek, moesten we nog het woord ‘Parijs ‘ tegen komen.
De buiten wijken zijn zeker niet minder dan de centrum.Alleen in het centrum zijn de toeristen, maar de handel gebeurt buiten dit centrum, in bijvoorbeeld La Defence. Dit enorme handels centrum staat vol torenhoge gebouwen, en , er wordt nog volop gebouwd.
De Seine was druk bevaarbaar. Veel overslag gebeurt dan ook in die buiten wijken, waar buiten de activiteiten langs de Seine, ook nog havens zijn.
Vooral zand , was een artikel, wat vaak vervoerd werd.
Uiteraard zie je niet alles wat bij een schip onder de luiken ligt.
Net voor de afslag naar de L’Oise vonden we een mooie steiger bij het dorp La Frette sur Seine.
Sandra en Co mochten met me mee boodschappen doen.
Ze troffen het. We mochten helemaal boven op de berg klimmen , om naar de super marche te gaan. Nu weten we dus ook, waarom Franse meisjes van die mooie kuiten hebben.
Het was een stevige klimpartij, en dat was goed voor een ieder, na en dagje stil zitten aan boord.
Het sjouwen gebeurde door de meest krachtige onder ons. Ieder portie naar zijn/haar vermogen.
Aan boord stond het eten al klaar, wat we zeer waardeerde.
Die nacht werd er gewoon doorgevaren door de beroepsvaart. Zo lagen we bij regelmaat wat te schommelen. Men sliep er blijkbaar goed bij, want ik heb er niemand over gehoord.
Alleen ik merk dat.