Ons komend bruidspaar , wat hun pre- huwelijksreis bij ons had doorgebracht , stond om 6 uur klaar voor vertrek naar Nederland.
De dag ervoor, hadden we in gezamenlijkheid nog vele leuke dingen in Wenen gedaan.
Door afwezigheid van ons ,op hun huwelijksdag, hadden ze ons kado in ontvangst genomen, en zo toerden ze samen in een koets met twee paarden door de binnenstad van Wenen.
Maar nu was het zover. Hun plicht wachtte.
Ik ging mee met hen tot het metro station Westbahnhof, waar hun trein naar Neurenberg al stond te wachten. Ik nam hun weekkaarten over, zodat wij er gebruik van konden maken, en ging terug.
De metro in Wenen is zeer populair . Dagelijks maken 2,3 miljoen mensen gebruik van dit vervoersmiddel. Auto ’s staan buiten de stad. Een schilder gaat naar zijn werk met alleen een broodtrommel. Boodschappen doe je met de metro. Het station ligt naast het winkelcentrum.
Buiten het feit dat je veel verschillende mensen ziet, hoor je ook veel geluiden. Zo hoor ik steeds in de laatste seconden van het remmen, de begin tune van het nummer ‘ Sloop John B’ van de Beach boys. Dat nummer blijf dan in mijn kop zitten , tot we de metro verlaten hebben.
Aan het eind van de middag gingen Annemieke en ik naar het vliegveld om Sandra en mijn schoonouders op te halen. Keurig op tijd kwamen ze door de deur van de aankomst hal. Fijn hun weer te ontmoeten. Het is toch anders, als wanneer je thuis je schoonouders 6 weken niet gezien heb.