Bij het krieken van de dag, was de hemel blauw, en stond er nagenoeg geen wind. Een schitterende najaarsdag, na al die regen en wind van de laatste week. Vandaag vieren Annemieke en ik het feit, dat we 32 jaar met elkaar verenigd zijn .Een goede reden om bij Bea langs te gaan. Het was wel even zoeken waar ‘Bea van de Bakker’ zich bevond. Mijn zoektocht werd beloond. Twee Bea’s in een winkel!
De oudste Bea zal tegen de 40 geweest zijn, rose t-shirt aan , met zwarte broek en zwarte cap. Half lang donker blond haar. Vriendelijk en aardig bovendien.
Liep wel wat te foeteren op de gebakjes die ik besteld had. Ze waren wat zacht, en moeilijk hanteerbaar. Ze hielp me keurig mijn bestelling in mijn meegenomen uitklappaprika-tas te doen.
De andere Bea zal ongeveer 18 jaar geweest zijn. Lang blond haar, samengebonden met een zwarte klep op. Ook een rose t-shirt ,met een zwarte legging . Deze verschijning zou op de cover van Vogue , zeker niet misstaan!
De Bea’s en de bakkerijen op een rijtje gezet van de laatste maanden, moet ik zeggen, dat de meeste Bea’s het goed doen. Uitzonderingen daar gelaten.
Ook een Bea in een afgelegen plaats kan correct gekleed zijn, en een mooie winkel beheren, en vriendelijk over komen.
De Bea die bij mij het hoogst scoorde , was de Bea van de bakker uit Seurre. “Gezellig brutaal”.
Qua assortiment in de winkel, kan geen winkel tippen aan het assortiment van een Hollandse bakkerij. Iets wat voor ons normaal is, maar ik ben winkels tegen gekomen, waar stokbrood en rond brood, het enige brood was, wat geboden werd.
Nederlanders, ‘koester uw bakker’, en Bea.
Om 9 uur was het tij gekeerd. De stroom stond richting Antwerpen. Voor ons reden te vertrekken.
We voeren langs de betonning , en werden meerdere malen ingelopen door zeeschepen op weg naar Antwerpen. Deze oceaan reuzen varen een dubbele snelheid van wat wij doen.
Bij de oversteek naar Hansweert, was het dan ook ontzettend goed opletten, wat er om ons heen rond voer.
We kwamen veilig aan de overkant aan, en via de sluis hadden we vrijbaan naar de OosterSchelde.
Doordat we de Westerschelde stroom mee hadden, hadden we het op de Oosterschelde tegen.
Tegen twee uur liepen we Zierikzee aan. De kade was vrij, en de havenmeester kwam ook nu , alleen voor ons naar zijn kantoor.
Mijn schoonouders waren al naar Zierikzee gekomen om ons na 5 maanden weer te ontmoeten.
De laatste keer was in Wenen. Een fijn moment om ze weer te zien.
Als je lang van huis ben, is het weerzien net zo belangrijk,als het vertrek.
Eerst wat bijgepraat aan boord, met de kachel op voluit, en een bakkie thee met een froufroutje .
Daarna een stukje wandelen , om vervolgens,de kroeg in te gaan.
Het was rustig op straat en op het plein.
Waar je in de zomer naar een vrije stoel moet zoeken, stond nu alles leeg.
De bediening stond binnen te wachten, op die klant, die wel of niet zou komen.
Na het borrel uurtje,terug aan boord ,om om te kleden voor het avond diner, in een simpel eetcafe.
De Banjaard is de ‘3de havenkroeg van Nederland’. Hier hebben we dan ook prima gegeten.
Na het eten gingen mijn schoonouders weer terug naar huis, en waren wij alvast behoorlijk bijgepraat.
Bijpraten is iets wat de komende weken hoog genoteerd staat, alvorens we weer volle bak ertegen gaan.
De regen was gestopt, en de verwachting voor de komende dagen is , weer beter weer!
