Om half acht liep ik onze navelstreng met de elektriciteitskast te ontkoppelen, zodat we weer zonder energie hulp van buitenaf verder konden. Het schuurhout werd tussen de ballen bij het zwaard verwijderd. De buurman werd in de gaten gehouden, want die moest los van ons, anders konden we nog niet weg. Tijd genoeg om te ontbijten . Om kwart voor acht zat iedereen aan tafel. De dag van het avontuur ging beginnen. De avond ervoor hadden we het niet te laat gemaakt met een borrel.  10 minuten voor openingstijd van de brug ,werd  ik ongedurig. Wil ik alles klaar hebben voor vertrek. De buren zouden ook vertrekken, net als drie charters, en twee dikke vrachtschepen, die vast naar zee gingen , gezien hun omvang. Beroepsvaart gaat voor, en zo verlieten wij als laatste ,de haven van Harlingen. In het begin liep de stroom nog tegen, en de wind ook. Om langs de strekdam voor de ingang van Harlingen te varen, dien je voldoende afstand te houden. Na een half uur maakte de waterweg een kleine bocht , en werd ruimer. Voor ons reden om de zeilen te hijsen . Al laverend zeilden we richting Griend en later naar westelijke richting, om uiteindelijk koers te zetten naar de Richel.  De Richel is een natuurgebied met veel vogels en soms zeehonden,  wat altijd droog blijft. Een pracht plek om in de aanloop , droog te vallen. Wat we ook deden. De Nettie viel nagenoeg droog. Met een trapje over de boeg naar beneden konden we van het schip. Een wandeltocht werd ingezet van meer dan een uur. Daar we een kook talent aan boord hadden , werd de gelegenheid aangepakt om oesters te verzamelen. Met een twaalf tal oesters kwamen we aan boord. In alle zorgvuldigheid, werd de schil ontdaan van de oester, en zwommen er even later 12 oesters in de braadpan. Om het ritueel compleet te maken, werd er een passend wijntje geserveerd. Deze wijn liet je eerst door de mond walsen, en direct daarna kwam de nuttiging van de oester. Met gezicht op zee, was het tafereel compleet.  Wat kan het leven mooi zijn!  Na verloop van tijd, gaf het opkomend tij ons vrij van de harde wadzee bodem, en gingen op de motor richting Vlieland. Met de kop in de wind, beukten we door golven. Bij de omslag van de tijrichting voor de Zuiderlijke Stortemelk en de Vliesloot, werden de golven rustiger. Het water stroomt hier als een gek het wad op. Vier knopen stroom zou zo maar kunnen! Even oppassen met het invaren van de haven, anders word je door de stroom ernaast gezet, in plaats van in de haven. In de haven werden we door een behulpzame havenmeester met rubberboot, keurig op een plekje gezet tussen twee schepen in ,met zonder vlag nog geen meter ruimte. Mijn lieve nichten kookten voor ons een heerlijke maaltijd, en zo werd het een geweldig leuke dag. Een afsluiter in het dorpje met een kop koffie een een juttertje   op een terras in de hoofdstraat, maakt een dag als deze kompleet. Soms gaat gewoon alles goed.