11 mei ’23 Dinant.

Vandaag hebben we een dagje van “pas op zijn plaats”. Het schip komt niet van de kant , maar wij gaan de wal op. Eerst maar naar de buurtsuper. Een mega Delhaize, waar Jumbo jaloers op kan zijn. Ze verkopen er gewoon brood en melk, en daar ging ik voor.

Terug langs de sluis. Daar waren ze bezig met de stroom opwin unit. Dit zijn grote bakken die tussen twee muren in gezet worden waar waterturbines elektriciteit produceren .Deze bakken zijn in- en uithaalbaar.

Zo een unit, levert continu 920 KW stroom. Dat is genoeg om een plaatst als Dinant , zeker bij nacht van stroom te voorzien. Schotten , die de rivier waterstand sturen, zorgen ervoor dat bij weinig water al het water door die turbines gaat.

Kom je naar Dinant, dan moet je gaan Kanovaren op de Lesse. Zo haalden wij onze vouwfietsjes tevoorschijn, en gingen richting incheck punt aan de monding van de Lesse. Het is wel duidelijk dat deze organisatie staat voor het verwerken van grote groepen mensen. Nu waren we alleen. Je koopt naast een kaartje voor een kano ook een treinkaartje. Eens per uur komt er een trein langs en die brengt je naar Gendron-celles. Zo zaten we om 10.50 ziels alleen op het klein stationnetje .Onze loc zou om 11.28 komen.. Voor het zover was, waren er toch nog wat kanovaarders aangesloten. Vooral Hollanders en Vlamingen. Echte diehards gaan vertrekken van Houyet. Voor 21 km.

Binnen 8 minuten had de trein onze 12 km afgelegd, nu was het aan ons die opnieuw af te leggen , maar nu naar beneden. Het had de laatste 24 uur hard geregend. De waterstand was ook hoger dan normaal. We kregen een stabielere kano zeiden ze . Het vertrekken gaat hier aan de lopende band. Ze plaatsen een kano op een verhoging . Ze houden hem vast,  dat je erin kan gaan zitten. Geven twee paddels in je handen, en je wordt met een rotgang een helling van 15 meter af geduwd, zodat je letterlijk “gelijk in het diepe gegooid wordt”.

En dan gaat het eigenlijk lekker soepel allemaal. Beetje oppassen dat je niet dwars komt te liggen. Probeer gewoon recht te varen, en de stroom doet de rest.

Wij hadden gezegd dat we niet om zouden gaan. We wilden droog blijven. Onze broeken waren al nat toen we nog op de helling stonden. Er lag gewoon een plas water in de kano. Onderweg zitten er wel wat watervalletjes in en stroomversnellingen.

Goed opletten, op tijd corrigeren, en voorkom dat je niet dwars komt te liggen, anders ga je op zijn kant, zoals sommige overkwam.

De meeste werden nat van de spetters van de peddels. Aan het eind van de tocht kon je douchen en je weer omkleden. Na 5 kwartier kanoen, fietsten we weer terug naar de boot. Blij dat we een warme douche hebben en we weer met schone droge kleren de dag konden vervolgen.

Die middag stond “Maison Leffe” op het programma. Een oud klooster van de

Benedictijnen, wat omgebouwd is tot Hotel/restaurant en museum over hoe het Leffe bier is ontstaan.

Dit “experience  centre” laat zien dat Leffe al vanaf 1240 op de markt was, en verschillende ups en downs heeft meegemaakt. Net een gewoon bedrijf.

Wel was ik verrast met de informatie dat in 1794 de Maas zo hoog stond dat alleen de kerktoren nog redding bood. Het hele dorp stond onderwater. Zo zie je dat een watersnood als Valkenburg vaker voorkwam in de geschiedenis.

Na het museum krijg je voor het zelfde geld, een proeverij in de achtertuin, waar precies het zonnetje scheen toen wij er waren, en een cadeau , in de vorm van een echt ‘Leffe glas’. De rest van het bier moet je weer betalen. Uiteraard doen we dit voor onze mannen thuis. De volgende drank meeting zal gaan over Du Vin dans une Cave. Frankrijk is het land van du pain, du vin, du boursin. Morgen varen we samen op met onze voorburen, die met een Kent-28 de Maas en de Moezel doen. We zien wel hoever we samen op kunnen trekken, maar samen door een sluis gaat altijd sneller.