21 mei Condé sur Marne-Soulanges

39 kilometer en 8 sluizen.

De zondag rust hing nog over het dorp toen ik om 7 uur een rondje liep. Een vader met zijn zoontje  kwamen met hengels aangelopen om maar op tijd op de beste vis stek te kunnen zitten. In de verte zag ik een luchtballon , die even laten achter de bomen verdween. De bakker zette zijn deur open en de geur van vers gebakken brood kwam me tegemoet. In de straat had de boer zijn aspergeshop alweer geopend , en moeder de boerin verkocht me een kilo asperges en een pot honing. Een man met een rugzak, zat een kopje koffie te drinken en rookte een sigaret. Hij begon wat tegen mijn zeggen. Hoe ik ook mijn best deed, ik snapte niet wat hij bedoelde . Ik zeg nog, misschien in het Engels. Non, en zwaaide met zijn hand, dat we deze conversatie maar beter konden beëindigen. Met mijn  asperges, honing, gebakjes en croissantjes liep ik terug naar de boot.

In de verte kwam opeens de ballon weer tevoorschijn. Hij scheerde laag boven de velden. Veel plekjes om te landen heb je volgens mij hier niet.

Na afscheid genomen te hebben van Katja en Albert, gingen wij en zij onze weg. Algauw zagen we, dat we een ander schip opliepen. De Engelsman met het vriendje van Jipsy, haalde we met gemak in. We mochten passeren, en de eerste sluis deden we in gezamenlijkheid . Daar wij bijna eens zo hard gingen als zij, deden we de volgende sluis alleen. Het bleek toch wel sneller te gaan, als je alleen  schut. Een Nederlands zeiljacht met gestreken mast , op weg naar de Middellandse Zee, lag langs de kant bij sluis nr 10. Ze vertrokken kort na ons, maar hebben ze de rest van de dag niet meer gezien. Doordat we wat tegenliggend verkeer hadden, stonden de sluizen klaar voor. Zo ben je gewoon binnen 10 minuten een verhoging verder.

Daar er ook veel natuur rondom de kanalen ligt, recreëren er veel mensen. Hardlopers, wielrenners, en wandelaars met zware bepakking . Ik heb met ze te doen. Ook veel dieren komen naar het kanaal om water te drinken. Onderweg heb ik al 7 dode herten zien drijven. Er is blijkbaar geen instantie die ze eruit haalt.

De reis verliep voorspoedig. Bij Soulanges was een mooie aanleg kade. Het bord, dat ons welkom heette  door de bewoners van dit dorp , was dusdanig zwaar vervuilt, dat het niet meer te lezen was. Met een borstel en wat water, bracht ik daar even flink verandering in. Voor het komende jaar is iedereen weer welkom.

We liepen een rondje door dit uitgestorven gehucht. De kerk en de graven lagen er verwaarloosd bij. De rest van het dorp heeft ook  wat aandacht nodig. Het enige wat een compliment krijgt is de speeltuin voor de kinderen. Een keurig afgezet stuk veld voor de jeugd tot 14 jaar om te basketballen, voetballen en andere sporten te doen. Veel jeugd was er niet, maar de accommodatie was er wel.