Carcassonne -Marseillette
Maandag 17 juli
6 sluizen 9 schuttingen 21 km.
Maandag wasdag, en zo was het ook bij ons wasdag. Daar onze gasten vanavond weer terug zouden vliegen , was het gelijk weer een mooi moment om het beddengoed aan te pakken. De wasmachine verbruikt nogal wat water,daarom is het slim om eerst te wassen en daarna water te tanken. Iedereen had nog even een douche genomen , de koffie kan ging vol, en de boiler voor het hete water ook en gewoon voor het tanken alvast twee wasjes gedraaid, konden we daarna met een goed gevoel onze voorraad weer op peil brengen.
De bakker die ik in het vizier had, was maandag gesloten. Dat zie je hier meer. De bakker is op zondag open en op maandag dicht. Maar de lokale super verkoopt ook brood. Dus de city Carrefour was onze leverancier voor deze maandag ochtend , met koffie koekjes.
Om 11.00 uur namen Andre en Miranda afscheid van ons. Het was een gaaf weekje, maar je ziet gewoon, dat een week heel snel voorbij gaat, of er gebeurd gewoon veel. Iedere dag was voor hun zeker weer iets nieuws , andere sluizen, dwars door de stad. Naar Lourdes, diverse steden bezocht, en vooral de onderlinge gezelligheid.
Zij namen de trein naar Montpellier, en wij de boot in de zelfde richting. Wij komen er pas over 4 weken aan. Vanaf de eerste sluis gingen we samen op met een Duits stel met een koninklijk koppel. Een jongen van en jaar of 11 en een meisje van 12-13 jaar. Op de vraag hoever zij zouden gaan, lag het aan de kinderen . Ze hadden twee weken deze boot gehuurd, en waren op de tweede dag. De rest van de dag zouden we samen optrekken. Voor de laatste plaats om aan te leggen, hadden wij ons plan gewijzigd. We zagen op de kaart de rivier kort naast het kanaal lopen, en we zagen een weggetje naar de rivier lopen. We zochten een aardig kantje op en prikten de meerpennen in de grond. Daar de onder grond vol stenen zat, lukte het niet om echt diep te gaan met de pennen. Dat betekent dus, wachten met van boord gaan tot de laatste boot voorbij is. Als de passerende boten rustig aan doen gaat het goed, maar als ze vol gas passeren kan ik achter mijn boot aan zwemmen.
Toen de tijd daar was, ging ik op avontuur. Tot mijn grote verrassing kwam ik bij een schitterende waterval. De energiecentrale was zichtbaar uitgezet. En al het water liep over de stuw naar beneden. Na een beetje zoeken vond ik een paadje naar beneden. Wat gaaf hier. Ik liep van steen naar steen, gewoon om de sfeer van de rivier te proeven. Ging terug naar de boot, en na het eten samen met Annemieke naar dit bijzondere stekje. Nu wel met waterschoenen bij. Wat was dit lekker , door dit sprankelende water, wat zeker niet koud was. Ik kon bijna tot aan de overkant lopen over de grote keien. Dankzij de schoentjes hadden we veel meer grip op de stenen. Zwemmen ging niet, daar was het te ondiep voor,, en dat stukje wat misschien wel diep was, stroomde te hard. Gaaf om dit te kunnen doen, met alleen ons twee. Een heerlijke verkoeling na opnieuw een dag met 35 graden. De krekels lieten duidelijk blijken dat ze er waren, tot de zon onder ging en het ineens stil werd. Ook voor krekels is er blijkbaar een moment van nachtrust.