16 augustus 83 km en 2 sluizen

Om kwart voor zeven ging de wekker, alhoewel we er toen al uit waren. De stroom die de dag ervoor behoorlijk was, omdat dit in open verbinding met de zee staat, was op dit moment niets. Blijkbaar wisseling van het tij. De mooring werd losgemaakt, en al gauw voeren we weg. Een gelukje, dat om de hoek de spoorbrug open stond , wat voor ons twintig minuten omvaren scheelde . Na twee uur varen kwamen we bij de eerste sluis. Al van een afstand gaf deze rood-groen terwijl, we ons niet eens aangemeld hadden. Toen we dichter bij kwamen begon hij met een zwemvest te zwaaien. Die hadden we nog vergeten. Zonder zwemvest aan, mag er niet geschut worden.

We draaide de “Petit Rhône” op en zette gas bij. Hier mochten we harder varen , maar we kregen ook weerstand door tegen stroom. We probeerde de 6 knopen aan te houden als kruissnelheid, maar blijkbaar alweer teveel voor onze voorganger die we met hoge snelheid inhaalde. Een oude spits, omgebouwd tot vakantieboot  met vakantiegangers, die blijkbaar om diesel uit te sparen met minimum snelheid over de Rhône ging. De volgende 60 km tot Avignon zijn we geen enkel varend schip tegen gekomen. Waar is iedereen. De stroming was een knoop of iets minder, en op de grote Rhône duidelijk meer dan op de Petit Rhône, waar we na 20 km al afscheid van namen.

Avignon ligt aan een zijarm van de Rhône en is een bruisende stad. Bruisend vanwege zijn toeristen. Zijn oudheden, maar vooral vanwege de brug , die nooit afgekomen is , omdat de stroom er zo sterk was , dat iedere keer weer de fundatie weggespoeld werd door de kracht van het water. Toen op een zekere dag de brug opnieuw verdwenen was in de kracht van het water , heeft het stadsbestuur besloten om er mee te stoppen en is de brug nooit meer afgebouwd. . De waterstanden zijn op dit moment op zijn laagst. De stroming is nu op zijn zwakst, maar toch staat hier bijna 2 knopen stroom. De hoeveelheid water dat per uur er doorheen stroomt kan oplopen tot 8 x zoveel. De alpen die hier in het achterland liggen, zorgen voor een permanente aanvoer van water wat vrijuit , zonder sluis naar zee kan lopen.

We vonden een mooie plek aan de steiger. Bij nader inzien, stond er wat verder een bordje met gereserveerd voor een vakantieboot over 40 meter. Bij natellen kwamen we 3 meter te kort en besloten we een stukje verder te gaan liggen. Ook goed. We hebben geen havenmeester gezien. Daar ik al meerdere keren hier geweest was, kon ik een mooie rondleiding geven door de stad. Door de wirwar van steegjes en pleintjes, moest ook ik nog goed kijken waar we waren. Maar de high Lines hebben we gezien. Een trompettist speelde zijn beste deuntje, omdat wij gingen zitten kijken en luisteren. Een biertje genomen op een pleintje . Nog even wat inkopen gedaan, en dat naar de boot gebracht. Toen terug , opzoek naar een passend eettentje. Daar we open staan voor uitdagingen, gingen we voor vandaag voor “Vlees van het paard”. Het bleek toch van een ander beest te zijn, maar de combinatie , een tartaar met een eitje erop, noemde men dus vlees van het paard. We klaagde niet, de wijn was perfect, en aten weer geen paarden vlees.