10 mei Namur-Dinant,
De regen van de dag en nacht hiervoor waren wat geluwd. Er waren nu momenten dat het droog was. Ik slaap er niet minder om, als de regen tegen het dakluik tikt. Als het maar zachtjes gebeurd.
Een rondje met de hond kreeg prioriteit. Gelijk maar even doorlopen naar het oude centrum. Namen is een hele andere stad dan Luik. Veel schoner, veel netter. Hier is ook de overheid van Wallonië gevestigd.
Nette pleintjes , met fonteinen, restaurants en cafe,s en er tussendoor nog een patisserie of een chocolaterie. Die ochtend zag ik verschillende mensen op pad. Met een afgeladen rugzak, of een fiets afgesjouwd met rugzakken. Later in de dag zouden we er nog geregeld tegen komen. Mensen die parellel wandelen langs de maas dat wij varen.
Opvallend zijn de mensen , die zich verplaatsen via elektrische steppen, Niet 1 of 2, nee tientallen steppen zie je gaan. Soms zelfs met twee personen erop. Wat ik ook gezien heb zijn mannen die rijden op één wiel, en dat met een snelheid van wel 40 km /uur. Gaaf om te zien dat je dat kan.
Vandaag hadden we 27 km te gaan. Hier deden we 5 uur over maar dat kwam door de 6 sluizen. De sluizen hebben we steeds met het zelfde schip doorlopen. Ik moest wel doorvaren want deze bak van 1200 ton kon er aardig de gang in zetten. Met twee , soms 3 km tegenstroom is gas alles.
De meeste sluizen zijn 200×25 meter, maar de laatste 10 voor de Franse grens zijn 100×12 meter. Schepen zijn afgestemd op deze grootte. Zijn dan net zo makkelijk 95×11.50 meter, zodat het precies gaat . Het in en uitvaren kosten dan wel meer tijd. Ik heb ze ook wel van 11.80 gezien in een 12 meter sluis. Dan kost het schutten echt veel tijd.
In een van de sluizen lagen wij te schutten. Een sluis, netjes verzorgt met lantaarnpalen. Op één van die palen zat een aalscholver precies boven ons. Dat geeft niet, als die daar stil blijft zitten, en daar zit het probleem. Deze vogel trekt zijn poepert open , waarbij de inhoud van zijn darmen precies over mijn net schone shirt gespoten wordt.
In Dinant aangekomen nemen we plaats aan een steiger met nog 3 Hollanders. De verhalen gaan over en weer. Ze liggen hier al 3 dagen en er is nog niemand om geld komen vragen. Stroom voor niets , water voor een beetje. Dit toeristenoord is helemaal klaar om een golf feestgangers te ontvangen. Rijen met lege stoeltjes , tientallen roeibootjes, en een souvenirwinkel die uit puilt van de spullen en een VVV die ook met twee zit te wachten waar die mensen nu blijven. Het voordeel is. Wij hoeven nergens te wachten en iedereen is aardig en attent. Onder het nuttigen van een “Croisette de Dinant”, werd de komende route nog even besproken. Vooral het gebied op de Middellandse Zee.
De vorige keer hebben we Cannes en Saint Tropez over geslagen, en we willen nog een keertje terug naar Porto Andora. Deze haven hadden we op 30 augustus 2013 ook aangedaan, en daar kwamen weer zulke leuke herinneringen van terug. Voorlopig moeten we het hier in Dinant doen, met de zoveelste stortbui.
