9 augustus ’23

Toen ik wakker werd, kon ik vanuit mijn bed door het voorluik , de Westlandvlag en de Kusterkringvlag slap zien hangen. Dat was al een tijd niet gebeurd. Windstil weer vandaag. Ik trok mijn wandel schoenen aan en ging opzoek naar een bakker. Iedere keer als ik iemand tegen kwam met een stokbrood wist ik dat ik op de goede weg was. Zo kwam ik na 4 mensen met een stokbrood gezien te hebben, bij de bakker aan. De winkel was wat weggestopt in een steegje, maar wel met een duidelijk bord voor de ingang. Uiteindelijk geld: ”The product you sell, is de story you tell”.

Bouzigues heeft leuke en gezellige steegjes en straatjes. Een auto kan niet bij iedere woning komen. In de straatjes staan voor de huizen vaak twee stoeltjes en een tafeltje, waar in de ochtend om 8 uur al koffie gedronken wordt, zodat de buurt kan zien wie er wakker zijn, of niet. Toerisme in combinatie met watersport en de oesters en mossel teelt , zorgt voor een groot gedeelte voor de inkomsten van de bewoners.

Na het ontbijt deed de zon zich al aardig gelden. Diverse zwemmers hadden hun dagelijkse rondje al gedaan, door vanaf het plateau voor ons schip een duik te nemen. Vaak met zwembril en een felgekleurd drijvertje om hun middel gebonden. Hier mee konden ze gezien worden , wanneer de motorboten voorbij scheerden.

Dat het watertemperatuur lekkerder was dan de zee, bleek wel, doordat sommige zwemmers wel bijna een half uur weg bleven. Dit meer is te vergelijken met de Dode Zee in Israel. Het enige verschil is, dat de Dode zee, helemaal afgesloten is en dit meer nog een uitwisseling van zeewater heeft van wat kleine kanalen. Het zout gehalte is hier hoger dan van de zee, omdat het water verdampt en er, op regenwater na geen instroming is van zoet water. En toen ging ik zwemmen , en dan merk je pas dat je benen hoger drijven dan normaal. Verdrinken is hier eigenlijk onmogelijk. Met een snorkel en bril op en zwemvliezen is het heerlijk zwemmen hier. Daar ik geen drijver had, bleef ik maar een beetje langs de kant zwemmen. Ook daar zie je van alles. Plantjes, visjes, schelpen, stukjes plastic, stenen, kwallen. Na het snorkelen gelijk maar de schroeven van de boot gecheckt. Bleek er een enorme doek in mijn hoofdschroef te zitten. Met een mes onder de boot gegaan om het doek uit de schroef te snijden. De opwaartse druk van het zoute water maakte het gewoon nog lastig. In de boegschroef zat plastic. Na een tijdje prutsen was ook dat schoon.

Daar het zo rustig weer was , was het weer tijd om de sup uit zijn verpakking te halen. Dit was ideaal supweer. Ik was niet de enige. Voor mij is het de kunst om er droog op te gaan en droog af te komen . Ik supte naar de oester kwekerijen en zag dat ook zij met automatisering bezig zijn. éEr was een proef met een kokermechaniek dat draaide,  zodat touwtjes omgewonden werden waar oesters en mossels hun voorplanting deden .Als een oesterveld voor 20.000€ per ha verhandeld wordt , weet je wel dat de arbeid duur betaald is als de lokale consument voor een euro én kilo verse oesters koopt . Arbeids besparing staat ook in deze sector bovenaan.

We liepen die middag nog wat straatjes door, op onderzoek uit. Verrast van een moestuincomplex wat hier letterlijk stond te verdrogen. Je boot mag je niet meer schoon maken, je auto niet meer wassen, dus je moestuin krijgt dan ook geen water meer. Zoet water is hier schaars, dat merk ik aan alle dingen. De laatste keer dat we een buitje gehad hebben is een maand geleden, vlak bij Toulouse. In de winkel staat hier een pallet met flessen drinkwater. Blijkbaar wordt hier veel drinkwater geconsumeerd uit flessen.