Agde-Bouzigues
8 augustus 35 km 2 sluizen.
Toen om 9 uur de sluiswachter aangaf met groen/rood licht dat hij zijn werk ging doen, was het voor ons reden om de trossen lossen te gooien. Achter ons lag er al een ander schip te wachten om mee te gaan met de volgende schutting. Deze drieweg sluis is net een lift. Wij mochten als onderste verdieping als eerste naar binnen. Toen ging de sluis een meter omhoog . Ging de zuidkant van Canal du Midi open . Er kwamen er twee bij en er ging er één uit. De sluis ging nogmaals omhoog , en toen gingen we met drie schepen eruit en aan de andere kant van de sluis lagen er alweer 3 te wachten voor de volgende ronde. Met deze drie schepen voeren we het kanaal af richting étang de Thau. Dit meer is 20 km lang en ongeveer 5 km breed. Voor we zover waren was het achterste schip al afgevallen en het schip achter ons had schipbreuk geleden. Ze waren vergeten dat er een brug in zat die iets lager was dan de voorgaande bruggen. Hun hele zonnetent hoorde ik van een afstand kraken , en toen ik omkeek was het hele mechanisme 180 graden omgebogen. Op zeker dat ze hun borggeld van het verhuur bedrijf niet meer terug krijgen.
Toen we het meer opdraaide was het weer even oriënteren waar we heen moesten. De eerste betonning lag pas na twee kilometer in de vaargeul. Onze navigatie bood de uitkomst. Gewoon de oude route volgen. Het is een groot zout meer . Niet veel dieper dan 3 meter. Hier worden de oesters en mosselen geteeld en gegeten. Dit gebied , staat net als bij ons Yerseke bekent om zijn schelpdieren cultuur. De hele Noord-West zijde wordt er door in beslag genomen, waardoor er twee grote gebieden zijn, waar je niet mag komen. Ik had vanochtend de haven van Bouzigues gebeld, om een reservering te doen voor een plek. We waren welkom. Heerlijk. Deze plaats ligt Noordelijk van het meer en herbergt veel toeristen. De waterport heeft hier veel ruimte .Het kleine dorpje , nodigt echt uit om een keer te bezoeken.
De havenmeester stond ons al op te wachten. Het verbaasde mij, dat er gelijk met mij nóg een Nederland schip op voer naar de haven , maar er vlak voor, toch een andere koers nam. In de haven zelf lagen nog twee andere Nederlandse schepen. Beiden met de zijkant aan de kade. Wij konden er alleen in als we met de achterkant naar de kade gingen zonder mooring . De twee grootste ballen boden de oplossing door ze tussen wal en schip te plaatsen en de achterlijnen flink strak te trekken. Op dat moment was de haven vol. Toen de havenmeester en wat schepen vertrokken waren bood de haven weer plaats voor nog 5 boten .
We waren hier naartoe gekomen om de mosselen en de oesters te proeven. We hadden goede herinneringen aan mosselen eten in Brouwershaven, bijna 40 jaar geleden. De sfeer en het moment van toen, deden de mosselen extra goed smaken. We zouden vandaag een gezellig restaurantje uitzoeken om ons te laten verwennen. We kozen voor een dagmenu met mosselen. Vissoep vooraf , en sorbet na. Helaas was dat menu net iets anders, dan wij dachten dat het was, en als we Huitres et Moules wilden, moesten we iets anders kiezen. En zo kregen we vissoep en tomatensalade vooraf en oesters en mosselen als hoofd gerecht. Annemieke, al geen fan van zulke oesters en mosselen, begon er helemaal van griezelen. Dit zag er toch anders uit dan 40 jaar geleden in Brouwershaven. Ze heeft netje haar bordje leeggegeten. Vraag niet hoe.
Aan boord eerst maar een flink glas rose genomen met een glas water om de avond af te sluiten. Met schitterend zicht op het meer , en een zwemplateau voor een ieder die wil zwemmen voor de kuip, hadden wij wéér een fijne dag gehad.