1 juni, Charlon sur Saone-Macon.
1 sluis 63 km.
De onweersbui van de avond ervoor heeft geen verandering gebracht in de waterstand of stroomsnelheid van de Saone. Het stof was voor een moment omgegaan tot vuil, maar de planten hebben er geen groeispurt van gekregen.
De diesel meter stond nu voor de derde dag op 932 liter. Er is iets niet in orde. Ik heb nu een berekening gemaakt van alle uren in combinatie tot het diesel verbruik en komt dan op een ander getal uit. De tankstand is zeker 100 liter lager. We zien wel . Zogauw we ergens kunnen tanken , pakken we het aan.
Iedere ochtend voor vertrek gaat de klep van de machine kamer open en controleer ik de motor, zoals piloten ook een check doen voor vertrek. Je doet het meest voor niets, maar toch…het geeft een vertrouwd gevoel. Toen we op de kanalen waren , moest ik dagelijks de wierpot schoonmaken. Dat is nu niet meer aan de hand. Check, check , dubbel check.
We vertrokken op ons gemakkie om de ruim 60 km voor deze dag in te vullen. Die ene sluis moest even opgeroepen worden, en een paar andere schepen sloten achter mij de rij .
Na de sluis, zijn die dan toch weer snel verdwenen. De een gaat naar de kant, de ander gaat er vandoor. Dat oproepen van de sluis gaat mij steeds beter af. Ik doe een heel verhaal in het frans, en het enige wat ze dan nog moeten zeggen is ‘oui’ ou ‘non’. Maar meestal hebben ze een heel verhaal, en dan is mijn standaard antwoord, ‘mercy beaucoup’. Dat gaat gewoon altijd goed.
In Macon aangekomen , was het even zoeken naar een plekje. Er stond van alles aangegeven op de kaart, maar dat had een andere bestemming. Uiteindelijk zagen we net achter een brug een schitterend plekje. Er had al een schip een plek ingenomen. We gingen er vlak achter liggen, zodat er nog voldoende plek was voor nog twee boten. De buren waren friezen, kwamen uit Sneek, hadden hun huis voor 1,5 jaar verhuurt en zijn met hun schip het rondje Europa gaan varen wat wij ook gedaan hadden in 2013. Ook zij hadden ons toen gevolgd. Werden geïnspireerd door de verhalen en gingen het rondje zelf doen. En geen spijt van gehad. Toch onwijs gaaf, dat je dan zoveel kan delen met elkaar. Al die ervaringen , die belevingen , die avonturen, die slechte weer momenten, maar vooral die mooie momenten van zo een reis. Al die mooie mensen die je ontmoet. Ieder met zijn eigen verhaal.
Zo hebben zij de avond bij ons aan boord doorgebracht. Hidzer was zeer geïnteresseerd in de Kuster. Een rondleiding kreeg hij maar al te graag. Het schip is ook gewoon af. Het was dik na 0000 uur voordat we uitgepraat waren. Hidzer en Tynke gingen morgen terug naar Nederland. Hun buurman, waar ze altijd zo een goede band mee hadden, was plotseling overleden, nadat hij twee weken ervoor pijn in zijn knie kreeg. Het werd eens extra vermeld die avond , “pluk de dag”, Voor je het weet valt er niets meer te plukken.