26-7 Puerto de Estartit – Puerto de Blanes, 60 km gevaren
Opnieuw zie ik het windpatroon veranderen. Het is zeer wisselend weer. Dicht bij de kust zit nu meer wind dan gisteren voorspeld, maar het is moeilijk te beoordelen of we dit aan kunnen. We varen kort op de kust, en daar is duidelijk de minste wind. Toch vertrekken we.
We zijn goed en wel op zee, en zien dat de golven opnieuw hoger zijn dan de vorige dag. Het eerste half uur ging wel. De wind kwam schuin van achteren en het schip danste op de golven. De stabilisator deed zijn werk en hield ons netjes in balans, alleen de voortgaande golven gooide het schip hoog op de volgende golven. Golven van 2-2,5 meter hoog zijn geen pretje. De spanning is slecht voor je gezondheid. Annemieke wilde niet ontbijten en zat als een zielig kippetje op de bank. Dit was niet leuk. Ik was blij dat ik de 300 liter diesel en de 200 liter water getankt had. Ook dat geef stabiliteit. Na twee uur varen waren we door deze ellende heen en werd het rustiger. Er werd weer gegeten en koffie gezet. Het schip had zich goed gehouden, en de bemanning ook. Het schip is net zo zeewaardig als haar bemanning.
De kust van de Costa del Sol, was al volop tot leven gekomen toen wij er langs voeren. Langs Lorette del Mar werd er gewaterskied en met kleine bootjes werd de kust bezocht. Twee zeemeerminnen hadden plaats genomen op een rots en voor de bijzondere strandjes lagen de kleine bootjes voor anker en werd er gesnorkeld.
Ik had de haven al gebeld of er plek was. Ik kreeg de nodige instructies en zou de haven via marifoon kanaal 9 oproepen zogauw ik voor de ingang was. De havenmeester stond me al op te wachten en begeleidde me naar een prima plek. Hij gaf me de mooring aan en werd opgeroepen om bij een ander schip te helpen. Intussen hadden wij het schip al vast, voor hij terug was. Ik kreeg de info over de haven en begaf me met de hele papierwinkel naar het havenkantoor. Hier gelijk alles afgehandeld en een nieuwe afspraak gemaakt voor zondagavond. Morgen is de weersvoorspelling erg goed om door te varen naar Barcelona.
De tijd tikt door. We zouden nog een rondje lopen, opzoek naar een kapper en een schoenwinkel. We vonden een kapper, maar die deed alleen dames en verkocht er ook haar bij. Bij mij moest het eraf. De andere winkel was dicht. Het was feestdag van “Anna” vandaag. Daarom waren veel winkels dicht. Uiteindelijk namen we plaats op een terrasje aan een plein. Er niet van uitgaand, dat binnen 1,5 uur dit plein vol zou staan en een orkest van 10 man een optreden zou verzorgen. We bleven dus zitten waar we zaten en bestelde het ene dingetje na het ander , om maar te kunnen blijven zitten. Nadat we een half uur de internationale muziek aangehoord hadden, vonden we dat we onze plek beschikbaar moesten stellen aan nieuwe klanten.
Terug op de boot werd het steeds drukker op het haven terrein. Onze buurboot zat vol met jonge lui. Het bleek dat er vuurwerk zou komen op het strand. Mijn nek werd alvast uitgeschoren , zodat de rest van het haar later wel kwam en ik hier Spanje klaar was met de kapper. Toen de voorpret aankondiging een kwartier voor aanvang begon met een knal met een wolkje, waar met een laserstraal een groen licht op geprojecteerd werd, begaven we ons naar het strand. Hier waren we zeker niet alleen. Om 10.30 begon het knal spektakel, met een show aan licht en effecten wat ik nog maar zelden gezien heb. Terug op de boot waren onze buren wat luidruchtiger geworden. Vooral de dames hadden het hoogste woord. Er werd zeker niet alleen water gedronken. Ik hoop dat iemand de BOB was, anders was het wel een risico met die mooie Mercedes om naar huis te rijden.