Lattes dag 4
14 augustus.
Vandaag is de dag dat Annemieke het vliegtuig naar huis neemt . Ze gaat komend weekend met haar vriendinnen een weekend stappen. Voor haar in de plaats komt Arno met het zelfde vliegtuig vanuit Rotterdam, als waar Annemieke mee terug gaat. Dus werd er schoonschip gemaakt. Overal werd gepoetst, gestofzuigd, en de laatste vuile was werd in het wasmachine gestopt, zodat we morgen nog een wasje konden draaien. De maaltijden werden nogmaals gecontroleerd en bijgekocht wat er nog aangevuld moest worden. Het was een dagje van wachten.
De dag duurde voor Annemieke lang. Als je eenmaal weg gaat, wil je weg ook. We hadden een aanbod van de buurman gekregen om ons naar het vliegveld te brengen. Om half acht. De spanning steeg toen de buurman om 7 uur nog niet terug was, van een dagje strand met de kinderen. Zullen we niet alvast een taxi bellen! Nee, we hadden half acht af gesproken. Ik wil weg! We wachten tot half acht…… Om kwart over zeven kwam de buurman. Willen jullie anders niet zelf rijden. Hier heb je de auto sleutels, ik loop wel even mee om te zeggen waar de auto staat. Oke, prima.
En zo reden we met de auto van onze buren uit Urk, die al 15 jaar hun boot hier in de haven hadden leggen, maar er nooit mee gaan varen, alleen maar vakantie op vieren. Na een kwartiertje rijden, arriveerde we bij de luchthaven. Namen eerst de verkeerde afslag, deden het rondje nog een keer om uiteindelijk op een parkeerterrein aan te komen. Binnen 50 meter waren we in de vertrekhal. Even kijken hoe de routes lopen, en voor ik het wist, was de crew door de controle poortjes verdwenen naar de gate. Het was zo spannend dat ze niet meer naar me omkeek.
Een stukje verder was de aankomst hal. Met een dubbele bank, wat zicht bood op grote tv schermen met informatie over de omgeving, werd de wachtende mens bezig gehouden, totdat de schuifdeuren open gingen en een wandelende verrassing met bagage naar de juiste persoon toe liep. In sommige gevallen werd er uitgebreid gekust, omhelst en zelfs tranen kwamen hier te pas. Arno kwam wat in de achterhoede door de schuifpui. We gaven elkaar een hand en we vertrokken naar de auto.
Via een binnen weggetje waren we zo weer bij de haven. De auto sleutels werden weer terug gebracht bij de rechtmatige eigenaar. De man uit Urk werd hartelijk bedankt voor het uitlenen van zijn auto. Wij waren weer gered. Op de steiger ontstond er nog een boeiend gesprek met het stel wat nog amper een week getrouwd was. Ze wilde nog een programma rond varen, met een bezoek aan vele havens die wij al gedaan hadden. Het witte brood is vast nog niet op, als hun vakantie erop zit. De liefde spatte er van af. Ik hoop voor hun, dat het over 40 jaar nog zo is.
We zaten nog een poosje heerlijk buiten in de kuip , te genieten van de zoele zomer avond, terwijl we om ons heen de lichtjes van de appartement uit zagen gaan, en de mensen hun bed opzochten om morgenochtend weer fris en fruitig aan de nieuwe dag te kunnen beginnen.