Muiden-Ossenzijl.

11 oktober 2023

3 sluizen 97 km

De sluiswachter was al vroeg op zijn kantoor. Ik had gezegd, om 8 uur van de plek voor de sluis te vertrekken. De hond moest nog wandelen. De bakker moest nog bezocht worden. Het regende wat, maar daar viel mee te leven. Je ziet dat het einde van het seizoen eraan komt. Het wordt steeds rustiger in de haven. Schepen worden overal op de kant gezet, en dat terwijl de natuur nog geen signaal geeft dat de winter eraan komt. Alles is nog zo groen, en dat terwijl zuid Frankrijk in augustus al bruine bomen liet zien door de droogte. Hier in Nederland heeft het op tijd geregend en is daarom alles nog zo groen.

We vertrokken vanuit de haven in Muiden het Markermeer op. Een slepertje van het eiland Pampus passeerde ons, en ging zichtbaar fourageren van vloeistoffen. Water en brandstof.  Via kanaal 1 van de marifoon werden we ieder uur geïnformeerd  over de weersomstandigheden van het Markermeer en het IJsselmeer. Met een straffe wind in de rug gaat het ons toch voor de wind en varen we met een mooi vaartje naar de sluis van Lelystad. De sluis zit enorm mee , staat al op groen als we nog aan komen en de sluiswachter houd de sluis open ,omdat wij dat gevraagd hadden. Een zeilboot lag te wachten op, weet ik veel wie, maar toen wij naar binnen gingen volgde hij ook. Opnieuw wordt het belang van een marifoon aangegeven. Communiceer met elkaar, en er gebeurt dan van alles in de scheepvaart.

We vervolgde onze weg over het IJsselmeer naar Lemmer. De koers werd -40 graden  en dat betekende dat we zijwind hadden. Kanaal 1 kwam steeds frequenter door met de waarschuwing dat we windkracht 5-6 hadden . Met een waarschuwing bij de Rotterdamse Hoek , golven van 70 cm tot 140 cm hoog. Wij moesten daar doorheen en kregen de wind op de zij. De Stabilisator deed gelukkig weer goed zijn werk en bezorgde ons een stuk rust aan boord. Niet teveel achterom- en naast ons kijken , maar vooral vooruit. Golven van 1,40 meter kan toch wel hoog zijn, maar het schip hield zich geweldig. Dus wij ook.

Bij de Prinses Margriet sluis bij Lemmer, kan het soms  druk zijn, vooral in de zomer met jachten. Nu werden we snel door de sluis geloodst , ook dankzij het vrachtschip dat gelijk met ons aankwam. En zo waren we binnen de Friese wateren , gingen over Tjeukermeer, langs Echtenerbrug , via de Lend naar Ossenzijl. Onze eindbestemming.

Zo zijn we weer , waar we gestart waren.

We hebben een schitterende tocht gehad. Veel nieuwe steden en gehuchten aangedaan. Veel nieuwe mensen leren kennen. Uiterste opgezocht , maar ook mogelijkheden gevonden. Dagen van alleen zijn met de natuur , en dagen van drukte en bewegingen om je heen.

Frankrijk is zo mooi.

Een paar uitschieters zijn toch wel Montpellier als stad, zowel het nieuwe als het oude gedeelte en het Canal de Briare als kanaal. De brug/aquaduct over de Loire bij Briare heeft ook een enorme indruk op ons achtergelaten. Aigues-Mortes behoort tot de plaatsen waar je gewoon naar toe moet om even terug te gaan in de tijd, maar dat geld ook voor het oude stadsdeel van Carcassonne .

We hebben genoten van de enorme velden met tarwe, mais zonnebloemen blauwe en witte druiven. Genoten van de Middellandse Zee, van de meren langs de Franse kust, maar ook van de stad Parijs, waar we een week in Arsenal gelegen hebben. Nog steeds een haven waar iedereen die Frankrijk bezoekt een week moet vertoeven. Maar niet vergeten , de Maas , een schitterende rivier , en dan vooral na Namen. Voor Nederlandse schepen makkelijk te bevaren, mits het op tijd geregend heeft.

We hebben nagenoeg geen problemen gehad met de 739 sluizen die we gedaan hebben. Complimenten aan de mannen van VNF, die er altijd waren, als je ze nodig had, en ons eigenlijk nooit langer dan max 10 minuten hebben laten wachten. Eigenlijk altijd binnen de beloofde tijd er waren met een topper, dat er beloofd werd over 10 minuten en ik draai me om, met de telefoon nog in mijn hand en het witte autootje kwam er al aan. Alle sluizen dat ze met ons mee gingen van sluis naar sluis om het vuil bij de deuren weg te halen, zodat de deuren geopend konden worden.

Het minste stukje was het laatste stukje, Canal Saint  Quentin. Ik wist niet dat planten zoveel problemen konden geven. Wij zijn er nog relatief makkelijk doorheen gegaan, maar er waren schepen die er niet doorheen kwamen. Er zijn zelfs schepen, die met autos van het VNF eruit getrokken zijn. Dit  probleem was nergens zo erg dan daar.

Als Frankrijk niet in staat is, om dit probleem met de planten radicaal aan te pakken, zal niemand meer vanuit Nederland een tocht durven maken. Met voldoende kracht op je schroef en een touwsnijder achter je schroef om alle rommel eruit te snijden is het zeker nog goed te doen, maar canal Saint Quentin zou ik mijden als het kan.

We komen hier zeker nog wel eens terug ,mits onze gezondheid het toelaat en er iemand is die kan klimmen en klauteren , om sluizen op gang te helpen.

Voor volgend jaar , willen we tochtjes van een week maken, maar in 2025 staat er een tocht op het programma via Berlijn naar Polen en dan via het centrum van het land, Bydgoszcz via de rivier Vistula river naar Gdansk , en misschien nog verder naar Zweden.

Mensen , bedankt voor alle uren dat jullie ons gevolgd hebben, dat wij onze avonturen met jullie hebben kunnen delen. Tot misschien 2024 of 2025 via

WWW.varendooreurope.nl