27 mei Humes-Piepape.

Om 7 uur belde Margaret, onze  (pleegdochter) uit Kenia op. Even bijpraten wat er allemaal gebeurd was afgelopen week. Daar er toch meer was gebeurd was, dan gepland, duurde dit gesprek bijna een uur. We zouden om 8 uur vertrekken. Ik was nog bezig mijn wierpot  schoon te maken en de motor te checken. Dit is iets, wat ik iedere dag doe voor vertrek. Dit geeft mij een veilig gevoel, dat ik niet onverwacht met problemen zit, maar dat ik het voor ben. Acht uur werd kwart over acht. Gelukkig had Annemieke de tafel al gedekt toen ik terug kwam met de hond. Die moest ook zijn lopie doen  en bellen en wandelen gaat heel goed samen.

Om kwart over 8 startte ik de motor. Twee sluizen verder is een grote aanleg plaats, vanwaar schepen vertrekken om de “Souterrain de Balesmes”  te nemen. De boot die in Chaumont na ons vertrokken was, kwam gisteravond om 6 uur nog langs en ging door. Deze zeevaarders hadden er erg veel zin, want ze waren in geen velden of wegen meer te bekennen toen we langs die grote aanleg plek voeren.

We gingen door en de procedure moest gevolg worden. Je belt bij de laatste sluis de controle post. Die zeggen dan, of je door mag of niet en doen vervolgens de sluis deuren open. Dan kom je bij een wachtpunt en een hek met rode lichten over het water. De man bij de sluis zei dat ik nog even moest wachten want er was nog een schip in de tunnel. We zochten een plekje langs de kant, want alles was afgesloten. We genoten daar ongeveer een uur van de vogeltjes toen een witte Renault van de VNF over het gras pad naar ons toekwam. ”We moesten de tunnel activeren met onze afstand bediening.” Dit stond niet vermeld, maar het kon ook wezen , dat ik het niet snapte. Nadat ik de zender ingedrukt had, ging het stoplicht op groen , het hek ging open en we konden verder.

De tunnel is 4820 lang , 3,40 hoog en 6 meter breed. Het vraagt geconcentreerd varen voor de schipper. Dan is bijna 5 kilometer een lang eind. Toen we halve wege waren was, zag ik dat er een schip achter ons voer. Bij de eerste sluis aangekomen, vroeg de sluiswachter, die ons op stond te wachten of we even wilde wachten, zodat we met twee boten gelijk geschut konden worden. Het water wordt schaars, boven aan de berg.

Vanaf nu gaan we weer zakken. De komende 10 sluizen zakken we 5.16 meter per sluis

. Dat is best veel. Gezamenlijke met deze Duits sprekende mensen, met een Franse vlag op een Nederlandse tjalk schoot het best op. Iedere sluis binnen 10 minuten. Dit kwam ook, omdat de ene sluis de volgende activeer, zodat we altijd zo de sluis in konden varen . Na elf sluizen kwamen we bij een mooie plek om te overnachten.

Het was er stil, mooi onder de bomen, en een vuilnisbak op de plek, en de bakker en supermarkt op 5oo meter lopen. Daar het weekend was, en we bijna door het brood waren, gingen we alvast op boodschappen uit.

Bij de bakker aangekomen, bleek zijn winkel omgebouwd te worden tot woning, en de supermarkt bleek 5 kilometer verder te zijn. We gingen terug aan boord, en gaan morgen zelf ons brood bakken