4 mei 2023 Dag van de doden herdenking.

We waren laat vanmorgen. Onze kleinzoon Sam had zijn tijd verslapen. Hij zei altijd om 7 uur wakker te zijn. Aan boord blijkt het toch een goed slaapklimaat te zijn en hij dook pas om 8 uur tussen ons in. We hadden geen haast, want onze volgende bestemming was de overkant. Eerst de hond weer kennis laten maken met het groene gras langs de waterkant. En even later werd aan tafel het plan voor de dag gesmeden. De buurman wilde vertrekken, maar ik lag met mijn spring over zijn lijn en hij dorste niet over het balkje te lopen om het te verwisselen. Mijn voorste buurman bleef nog even liggen. Hij wilde naar Frankrijk, maar kreeg allemaal berichten binnen, dat het niet bevaarbaar was, en dat er stremmingen waren. Dat had ik ook gelezen, maar de stremmingen zijn er tot 15 mei. Dan ben ik nog niet op Canal de Vogue.  Aan de overkant ligt een tankstation. Daar krijg je koffie en heel veel diesel.

Ik liet mijn tank afvullen, althans max 400 liter tot ik het zou horen borrelen.  Er ging 1335 liter in de tank, terwijl de tank officieel gebouwd is voor 1250 liter. Wat er mis gaat weet ik niet , maar iets klopt er niet, terwijl mijn meter toch die 400 liter aan gaf. Nog wat extra reserve onderdelen ingekocht, zodat we maandag het lange end in kunnen. Smeerolie, reserve lijn, borstels. Alleen nog een gasfles wisselen, maar dat staat voor maandag.

Met grof geweld werden we geschut om het Bassin in te komen, Het plekje dat we de avond ervoor uitgekozen hadden was gewoon nog vrij. Er was niemand bij gekomen in de haven.

Tijd om te wandelen. Komende weekend komt het hele gezin naar hier, en vader en moeder hebben een programma gemaakt , en dat moest nog even gecheckt en bevestigd  worden. Het weer was geweldig en liep op naar 24 graden. En dan na te gaan , dat we gistermorgen wakker werden met 4 graden.Op straat werden de dikke winter jassen ingeruild voor hempies en topjes.  De witte blote benen werden weer zichtbaar na een winter achter het pluiAs gezeten te hebben. De “lente kriebels” deden hun intocht en de jeugd zat voltallig op aller pleintjes , gazonnetjes en in parkjes,  te genieten van de warmte van de voorjaarszon. Het leven was weer een zonnig feestje.  Sam kreeg het ook heet, en trok zijn trui uit. Met alleen zijn hemd nog aan en zijn trui om zijn middel gebonden, liep hij verder, samen met de hond.

Aan boord was het weer prettig vertoeven. De ramen en luiken gingen open, en verse voorjaars lucht mocht diep de hutten in waaien. Vanavond was het Dodenherdenking in Maastricht. Even googelen om te zien waar er wat te doen was. Twee kilometer hier vandaan was een ceremonie. Ik wilde er toch naar toe. De burgemeester deed het woord. Naast de oorlogsveteranen, mochten vele verenigingen  een bloemhulde brengen.  Van de toneel tot schutters , van studenten tot harmonie, van zangkoren tot  allerlei geloven. Zo werden er zeker meer dan 30 bloemstukken geplaatst. Twan Huys bracht zijn oorlogs ervaring als journalist in Kosovo en Kiev ten gehoren. Vooral het onverwachte moment waarop een oorlog begint, en dat dit nu opnieuw zou kunnen gebeuren. Het gevecht tussen twee leiders die een heel land kunnen verscheuren, met tot gevolg, over en weer ‘haat en nijd’ met vele slachtoffers tot gevolg.  Ook haalde hij de liefde erbij. De stellen die voor elkaar bleven gaan tot de dood erop zou volgen. Goed om jaarlijks stil te staan bij deze verhalen. De oorlog ligt nu dichterbij ons,  dan de laatste 70 jaar ooit het geval was. Morgen staan we weer op , en beginnen weer aan een mooie dag.