Saint Gilles-Sete,

9 juni 63 kilometer en geen sluizen.

Vandaag was een lange dag ingepland tot het begin “canal du Midi”. Om kwart voor acht namen we afscheid van ons mooie stekkie en gingen verder met Canal du Rhone a Sete, waar we gisteren de eerste kilometers van gedaan hadden. Het begon rustig , zoals we gewend zijn hier in Frankrijk. Maar vandaag hadden we binnen een uur 3 huurboten gepasseerd. Het feest gaat beginnen. We zijn in het subtropische stukje van Frankrijk terecht gekomen. Hier zijn de boten, maar ook is het landschap ineens anders.

Het haver en tarwe stond al geel en was klaar om geoogst te worden. De zonnebloemen stonden al volop met gele koppen, als op het prentje van van Gogh. Dan na te gaan , dat twee weken terug, we nog tegen jonge plantjes van 10 cm aan keken.

We voeren door de delta van de Rhône . Dit gebied ligt vol met meren .Heel “Canal du Rhone a Sete” is eigenlijk één groot natuurgebied van 63 kilometer lang. Een strook ,dat parellel loopt met de Middellandse Zee. De invloed van de zee begint langzaam voelbaar te worden. Het water wordt brak, en het kalk aan mijn boot verdwijnt  .Dit parellel kanaal brengt ons naar Canal du Midi. Eerst gaat nog een stuk over in “Étang de Thau”.                                                                                                                      Op de kaart kon je duidelijk zien dat we soms maar 100 meter van de zee af voeren .                            

Bij l’Eclavon ligt een draaibrug die wel op een heel bijzondere manier open gaat. Na een geluid sein te geven’ lang-kort-lang’ , kwam er een mannetje aangerend. Startte een buitenboord motor dat aan de brug vast zat, en voer de brug voor ons open. Dit had ik nog nooit gezien. Erg leuk om dit een keer mee te maken.

Dat de temperatuur hier hoger is dan de rest van het land bleek wel uit de honderden flamingo’s die in het meer naast ons vertoeven.

Soms als ze met hun vleugels klapperen, kwam de mooie rose  kleur van de vogels tevoorschijn. Verder waren ze meer wit. In sommige meren zie je ook dat de visserij actief is. Bij Frontignan aangekomen stranden we bij een brug. Het bleek dat deze brug ivm zwakke staat van dienst, niet meer dan twee keer per dag open mocht. En zo gingen we met de lichting van 16.00 mee, en zochten we  direct na de brug een plek aan de kade. Frontignan is onze plaats voor de nacht. Hier eindigt voor vandaag onze reis.  

Een wandeling door de stad deed ons vermoeden, dat hier niet echt veel te beleven is. Toch hadden we wat boodschappen nodig. Een kleine buurt super was onze redding. Een terrasje was moeilijk te vinden, en wat er was, was niet wat we zochten. Uiteindelijk eerst naar een hele gave wijnhandelaar langs gegaan, die ook veel lokale producten verkocht. Met drie flessen met lokale dranken gingen we weer naar de boot. Daar nuttigden we ons biertje , terwijl het buiten goot. In Holland is het kraak helder en 28 graden.