Port Blanes-port Leucate 157 km 13 uur gevaren

2 augustus 2023

Soms wordt de wind angstvallig in de gaten gehouden. Ook deze dagen. Ik kwam in discussie met Annemieke over wat we nu moesten gaan doen. Ik liep hier gisteren de hele dag al mee, Wat is de beste beslissing voor nu en de komende dagen. Ik had gisteren al gebeld naar Port Estatit, waar we eerder ook gelegen hadden, of ik een plek kon reserveren voor vandaag. Het enige dat ze deden was voor 5 dagen vast zetten en dan nog kon ik pas vandaag , een uur voor aankomst te horen krijgen of we er terecht konden. Dat is de macht van grote vraag en klein aanbod.

Gisterenavond had ik Annemieke pas zover kunnen ompraten om in 1 keer twee havens over te slaan en in een ruk naar Port Leucate te gaan. De wind verwachting voor de komende 4 dagen waren echt slecht. De Mistral, een wind rond het Rhône gebied, kan in deze hoek van de Middellandse zee voor enorme wind zorgen tot 9 Bf.  Alleen vandaag was het nog te doen, maar dan moesten we wel door, en dat vond de bootsvrouw  veel te lang. Ik had er 13-13,5 uur voor uitgetrokken. De vrouw ging akkoord na ingezien te hebben dat dit de beste optie zou zijn.

Om half zeven startte ik de motor, We voeren de haven uit, en hadden al gauw door dat we dit tochtje niet zonder stabilisator konden varen. De nawind van de nacht heerste nog op zee. Wat is zo een stabilisator toch een geweldige uitvinding. Dat besef je pas, als je hebt geprobeerd om de stabilisator een paar keer uit te zetten, omdat de zee kalmer lijkt. Wind of golfslag, dat apparaat doet zijn werk door alleen maar een pijp op en neer te laten gaan. Ik had de motor op één stand gezet 1775 toeren ( 6-8 knopen) en na 13 uur varen pas weer naar een lager toerental gezet, omdat we de haven in moesten. Zo ook met de stuurautomaat. Dit apparaat houd ons op koers en die kan ik weer corrigeren door een graadje erbij of eraf te doen. Ik reken eerst mijn koers uit en die zet er dan in, en dat wijkt gelukkig weinig af. De Marifoon stond op kanaal 16. Ik ben verplicht uit te luisteren, om wanneer er een schip in nood is, je verplicht bent om hulp te geven. Kanaal 64 gaf iedere 20 minuten de weersberichten door in verschillende talen. Daarom hebben schepen op zee altijd twee marifoons.  

Onderweg kom je in de ochtend eerst de vissersboten tegen die die nacht gevist hebben. Zij vissen in het donker. Waarom weet ik niet. Alsof ze wat te verbergen hebben, of slapen de vissen dan en kan je ze makkelijker vangen. Of is het omdat de consument verse vis wil hebben?? Daarna zie je de zeilers die naar de volgende bestemming gaan. Opvallend deze ochtend was dat er verschillende zeilers dezelfde koers deden als wij. Of ook op de vlucht!. Als de ochtend wat meer verstreken is, komen de kleine bootjes, de toeristen, die in de vele baaien die deze kust rijk is, gaan snorkelen of duiken. We werden geseind om een andere koers te nemen,  omdat er een groep duikers bezig was. Ik zag op de diepte meter 24 meter. Lijkt me wat diep om te duiken .

De laatste 70 km zouden we de wind in de rug krijgen, maar dat ging niet helemaal op. We hadden een ruime wind en soms op zijn zij. Boven de bergen vormden zich enorme wolken, die later zichtbaar hun vrachtje loste boven land. Op zee gebeurde er niets, buiten dan dat de wind toe begon te nemen. Er voeren 7 zeilschepen in mijn directe omgeving en ook enkele motorjachten. Sommige zeilers begonnen zeil te minderen toen de wind begon toe te nemen. Andere zochten toevlucht tot een haven. Voor mij nog een stukje te gaan .

Om half acht kwamen we de haven van Port Leucate binnen. Aan de kant van het nudisten dorp (rechts van de ingang) was geen mens buiten, maar aan de andere kant was het een drukte met hele groepen die met waterskiën  bezig waren. Het leek wel “Waterworld”met Kevin Costner. Zo gingen die lui tekeer. We zochten een plekje aan steiger 21. Voor ons een bekende plek. Toen het donker was, begon de wind toe te nemen, Voor twaalven toch nog maar even uit bed om alle landvasten te controleren en om er nog eentje bij te leggen. Wat een kabaal was dat. Ik had de patrijspoort aan de windkant afgesloten en mijn kop onder de lakens gedaan. Ik wou even geen wind meer horen, alhoewel deze storm aangekondigd was, en ik er niets aan kon veranderen alleen maar kon ondergaan.