14 mei Revin-Charleville.

Om zondagochtend 8 uur stapte ik de lokale bakker binnen. Ik was nr 6 aan de beurt. Daar de meeste mensen voor alleen een baquette kwamen, handelde de bejaarde vrouw haar klantjes snel af.

Aan de muur hing een krantenknipsel van een lokale krant, waarin vermeld stond dat deze bakker open was voor de toeristen. Dat zijn toch niet die 5 bootjes die aan de steiger overnachten. Later zagen we nog een aantal campers staan .

Wat is er nou lekkerder dan de warme broodjes op de zondagochtend. Voor de koffie had ik nog twee abrikozen gebakjes meegenomen om de verjaardag van onze schoondochter te vieren en ook omdat het moederdag was.

We gingen onze derde dag verder, met Niek en Janneke van de Meerval. Dit stel uit IJsselstein, ging het Moezel traject in. Ze zouden nog tot morgen met ons opvaren, tot wij ‘Canal der Ardenne’ zouden nemen.   

De Maas is veel mooier dan de Donau. De Maas zou “Die schone Blauwe Maas” moeten zijn.

Het kneuterige, de prachtige bossen langs het water , waar de dorpjes tussen verscholen liggen.

Ieder stookt nog op hout, en heeft een flinke voorraad in zijn achtertuin. Veel jeugd woont er niet, want er is weinig te doen. Veel mensen leven van wat de omgeving hen bied.

 Maar de Maas,

Deze rivier kan soms rauw zijn, onvoorspelbaar en ruig, blijkt wel uit de hoge waterstand van 1995, toen de sluis compleet onder het massa water verdween en 3 meter hoger stond dan het waterniveau nu. In Nederland bouwen ze uitwaarden, die de watermassa op kunnen vangen. Hier kan het alleen de hoogte in, omdat er aan beide zijde van de waterweg bergen liggen.

Dat de rivier van alles mee voert, zagen we bij de bruggen, waar hele bomen aan de pilaren bleven hangen. De echte vervuiling van waterplanten hebben wij nog niet mee gemaakt. Dat komt pas later in het seizoen.

In Charleville zochten we een plek in de sporthaven. Een park, vlak naast een ziekenhuizen, met heel veel plaats voor boten en campers. Boten doen het slecht tov. de campers . Dat terrein was vol, en bij ons waren maar 5 boten.

Een stukje wandelen naar het centrum van Charleville bracht ons naar “place Ducale” Een pleintje, waar veel gezelligheid en veel mensen waren. De binnenplaats ligt omringt met zeer mooie gebouwen, die allemaal een gelijke uitstraling tonen. Hier zouden zo de “de drie musketiers”met hun paarden het plein op kunnen rijden. Nu waren het zware motoren die aandacht van de mensen vroegen door met veel kabaal in zwarte kleding het plein op te rijden.

Liberte, Egalite en Fraternite, vrijheid, gelijkheid en broederschap. Dat gold toen in 1627 , en dat geld nu nog steeds in Frankrijk. Alleen hadden ‘de drie musketiers’ een andere kreet. (Eén voor allen, allen voor één)

We lieten het tripel biertje op het plein goed smaken, wat door de dames naast ons zeer werd aanbevolen. En dan , lekker mensen kijken. Mensen die een tomatenplant kopen voor op het balkon of mensen die met een blote jurk willen laten zien dat ze tatoeages hebben van af hun teen tot boven hun oren. Ik weet nu dat deze dame in 1989 geboren was. Had ik anders nooit geweten.

De avond aan boord met koffie en een sappie afgesloten met onze gelijkgestemden medevaarders.

Altijd leuk om verhalen uit te wisselen. Vanaf morgen gaan we weer in contact komen met nieuwe ‘medevaarders’.

40 kilometer gevaren en 7 sluizen gedaan.