21 juli Poilhes-Agde

37 km 6 sluizen( 13 schuttingen)

We hadden met onze Belgische achterburen afgesproken om deze dag samen op te varen. We hadden beiden dezelfde route en konden de avond nog even samen zijn. Ik had ruim voor tijd mijn taken volbracht.

De druiventeelt geïnspecteerd, de bakker bezocht, ontbijt klaar gezet etc. Om 9.30 zat onze buur klaar om te starten. Een man van de klok. Alhoewel, hij was een man van de kok. Hij komt bij je thuis eten koken. Jammer dat ik geen telefoonnummer uitgewisseld heb. Vandaag ging het toch weer anders dan gedacht.

De wind was hevig, alsof de Mistral zich alvast wilde laten blijken , nu wij in de buurt kwamen. Als deze booswicht, zich morgen maar rustig houd , als wij op zee gaan. Deze hoek van de Middellandse Zee,  staat bekent om zijn harde zuid-westen winden, De Mistrals, die tot ver in het Rhone gebied (tot Lyon) merkbaar zijn. Zogauw we Spanje binnen zijn, komt deze wind al minder voor.

Vandaag lagen de sluizen voornamelijk in Beziers. Hier was de sluis met 7 trappen, die altijd veel bekijks trekt. Wij lagen om kwart over elf klaar voor de duik naar beneden. Echter, wij waren nr 4, en de Belg nr 5. Er gaan drie boten tegelijk naar boven of beneden. Eerst een opkomende boot volgen. Een bijzonder samengesteld team bracht een huurbak naar boven. Het clubje bestond uit 6 kinderen van ongeveer gelijke leeftijd, maar een gekleurde mix. De vrouw achter het stuur was ongeveer 25 jaar. Een man liep op de kant samen met een meisje van pakweg 7 jaar.  En achter het hek liepen hele drommen mensen mee met de boot, om te kijken hoe het ging, en vooral waar het fout ging. Zoals iedere keer, dat het meisje het landvast achter de sluisdeur liet  haken. De boot moest weer stoppen en de man moest steeds weer het lijn van het meisje over nemen. Het meisje achter het stuur lette op die 5 andere kinderen en moest sturen. In het hemdje dat ze droeg was te zien, dat ze duidelijk last had van klotsende oksels. Wat wil je ook, als er zoveel mensen naar jou zitten te kijken.

Onder tussen had onze Belg pannen. Zijn huurbak was voor de tweede keer kapot. De motor kon alleen maar vooruit. Niet in zijn stationair en niet in zijn achteruit. Ik adviseerde hem de sluizen handmatig te doen met de landvasten. Als je boot niet kan stoppen, is dat heen vervelend. Hij had de verhuurder gebeld, en die zou direct naar hem komen, om het probleem op te lossen. Doordat andere bootbewoners , die eerder waren dan wij, hun lunch belangrijker vonden dan snel naar beneden, mochten wij mee, en nr 6 . Zo was dit het afscheid van onze Belgische vrienden, waar we toch een gezellige avond op de kant van Poilhes mee gehad hadden en met zijn 6 personen 6 flessen koude rose,  koud gemaakt hadden.

De middag verliep voorspoedig. Alle sluizen stonden op groen, toen we aan kwamen. En 500 meter voor de laatste sluis vonden we ons plekje voor de nacht. De laatste sluis morgen , is een driehoeks sluis. Wij nemen hier de afslag naar zee. Iets, wat voor de huurbakken verboden is.