7 augustus 57 km

Haast was er niet om te vertrekken. Er was nog wind zat over van gisteren , en na 11 uur zou het pas echt rustiger worden. De bakker werd bezocht en de groenteman. Het weer was zo anders dan gisteren. Hele drommen mensen namen de weg naar het strand. Het vakantiestadje liep leeg, nadat iedereen 4 dagen lang zijn strandverlangen opgespaard had. De koffie tenten zaten om 10.00 al vol. Er was wat te vieren . Een ploeg podium bouwers waren bezig een podium op te bouwen voor een muziekfestijn, om de vakantie gasten te vermaken.

Op mijn weg terug naar de haven liep ik langs de vissers . Een oma zat bij de verse vis, om deze aan de man te helpen. Ik betwijfel dat deze vis vers was, na 4 dagen storm.  Ik had keus uit 2 soorten vis maar wel verschillende maten . De vrouw zocht een vis , die mij met zijn vriendelijk oogjes aan keek. Met een schaar haalde ze de ingewanden eruit, en voor 4 € was ik een aquarium vis rijker en konden we vanavond vis eten.

De boot werd nog afgetankt met water en zo konden we om 12.00 uur de haven verlaten. Vele schepen waren ons deze morgen al voorgegaan. Eenmaal op zee is ieder zijn richting gegaan en verdwijn je snel uit het gezicht. Voor ons was het makkelijk. Gewoon 52 km de kust volgen. En dan nog een eindje naar de sluis. De stabilisator ging aan, zodat we het beter naar ons zin zouden hebben. Een 3-4 BF  halve wind zorgde voor de golfbeweging die er op zee gewoon is. Het ging lekker voorspoedig. Op onze navigatie stond onze route van de vorige keer, zodat we , wanneer we deze zouden volgen, gewoon in de haven van Agde aan zouden komen.

In eens midden op zee, dreef er een zwemband. Nergens een hulpeloze badgast te zien, die achter zijn/haar zwemband aan zwom. Na een rondje gemaakt te hebben pikte we dit eenzame exemplaar uit de zee. Spoelde het strandzand eraf, en konden alleen maar concluderen, dat de afgaande wind , greep kreeg op deze band, die een eigen leven ging leiden toen hij eenmaal het strand verliet en naar zee woei. De eigenaar , waarschijnlijk een klein jongetje, had vast beteuterd toen staan kijken toen zijn verjaardags kadootje van hem wegdreef.

Nu we toch stil lagen, was het een mooie gelegenheid om even te zwemmen. Oeps , wat was dat water koud. Het onstuimige weer van de laatste dagen had het onderste koude zeewater van 30 meter diepte naar boven gebracht . De temperatuurstijging van het zeewater ging hier even niet op, of hadden we toch een zwembroek aan moeten doen!!

Naarmate we dichter bij Agde kwamen werd de bedrijvigheid heftiger. Ook hier hele groepen met waterscooters die onder begeleiding de zee op gingen. Je komt ze overal tegen. De weg naar de sluis is nog een 5 km dwars door de stad. Tot aan de stad heb je aan beide kanten allemaal bootjes en bedrijfjes die gelinkt zijn aan de watersport.

Vishandel, scheepswerven, havens, opslag etc. De mast ging naar beneden, want de bruggen waren weer te laag, en zo belanden we bij de drieweg sluis om weer geschut te worden naar Canal du Midi. Een allervriendelijkste dame bij de sluis , gaf me permissie om voor de sluis te overnachten, en dan de volgende dag pas te schutten.

Ik was even vergeten dat ik in een getij gebied zat, dus na een paar uur zaten we vast op de bodem. Door heftig te duwen kwamen we weer los. De lijnen kregen meer ruimte en we dreven weer. Het tij was nog niet op zijn eind. Na het eten was het tijd om al het zout van het schip los te krijgen. Zout geeft roest. Met een volle tank zoet water konden we veel schoon krijgen. Flink borstelen en poetsen, en de boot zag er weer schitterend uit. Die nacht lag ik niet rustig, omdat het tij niet stopt en altijd maar door gaat. 6 uur op en 6 uur af.