8 mei Maastricht- Luik
Die ochtend was ik er om 7 uur maar uitgegaan. Was het bed weer zat. Hond mee, handdoek en zeep mee. Op naar de douchecabine voor een was en scheer beurt. Maandag wasdag. Kam vergeten! Ach, rommel wat met mijn vingers door mijn haar en dan zit het wel weer. Toen ik terug kwam draaiden het wasmachine alweer. De boot kreeg ook een wasbeurt. Watertank weer bijgevuld. Naar de olieboot voor een nieuwe gasfles. Weer naar de olieboot want ie ging pas om 8.30 uur open. Wilde mijn gasfles niet hebben, want die was uit de roulatie genomen. En zo liep ik met een mooie blauwe lichtgewicht gasfles naar de boot.
Om 10 uur waren we klaar met de wasdag. Nu alleen de laatste boodschappen nog. Hand in hand liepen we over het Vrijthof . Straks in juli staat Andre Rieu er weer 14 dagen lang voor 12000 man per avond concerten te geven. Maastricht leeft ervan . Het geeft bekendheid aan Maastricht. De hotels zijn uitverkocht voor de beste prijs. De evenementen doen topzaken, alleen de coffeeshop aan de Maasboulevard kan die tijd beter op vakantie gaan. Andre Rieu mensen gaan meer voor koffie met echte Limburgse vlaai. Wij zullen dit jaar opnieuw niet bij Andre aanwezig zijn. Wij draaien zijn cdtje .
Als groot tomatenleverancier aan Jumbo ben je altijd weer blij, om je product te zien. De groenten chef was erg blij dat ze vanaf deze week alleen nog maar Hollandse snoeptomaatjes van ons kregen. Het snoeptomaat is gewoon het best lopend product in de groentenschap.
Om kwart over twaalf opende de sluiswachter de sluis naar de Maas voor ons, en zo voeren we op naar de sluis van Lanaye. Misschien wel de sluis met het hoogste verval van Nederland . 13,65 meter.
En toch verloopt dit gewoon vlotjes, dankzij de drijvende bolders, die je hele schip mee naar boven neemt . Ons doel was Luik (Liège).
De Maas tussen Maastricht en Huy, (een plaats voorbij Luik) staat volop in het teken van industrie, handel en bedrijvigheid van zand, stenen, kolen, olie en weet ik wel niet wat ze allemaal uitvoeren.
De Belgen zijn makkelijk. Ze bouwen een fabriek, bouwen een nieuwe fabriek ernaast , en laten het oude zootje voor wat het is. Ze kunnen niet opruimen of opknappen. Je ziet het ook aan de vele schepen langs de waterweg die weg liggen te roesten. Een scheepssloperij zou een gouden toekomst hebben hier.
3,5 uur na ons vertrek uit Maastricht meerden we aan in de passantenhaven van Luik. Hoe kwamen we nu door het hek van het terrein af?? Ik keek wat rond of ik mensen zag lopen. Niemand te zien, tot ik aan de overkant iemand richting het hek zag gaan. Ik liep direct die richting op. En ja hoor. Deze mensen uit Nieuw Zeeland hadden de code van iemand gekregen en met mij gedeeld. 68554#. Nu konden we er ook in en uit. De havenmeester komt de volgende dag pas tussen 8 en 9 uur.
Met de hond gingen we op pad door de grauwe stad Luik. Hier wil je toch voor je verdriet niet wonen.
We volgden de bordjes Centre , en kwamen uiteindelijk weer nagenoeg uit waar we gestart waren. We liepen verder en waarachtig , er was nog een centrum, met leuke steegjes, allerlei winkeltjes, koffietentjes met terras voor de deur, een pleintje met een perkje , waar kleine kinderen een standje kregen van een politie te fiets, omdat het gras verboden was. Een kerk en een juwelierszaak, waar je eerst door de veiligheidssluis moet alvorens je naar binnen mag om de batterij van je horloge te wisselen.
Maar op het plein was er bier. Lekker bier. Als je het bier besteld gaat dat in het frans, maar als je betaald met een fooi gaat het in het Nederlands. Ach die Belgen zijn zo rot niet.