15 sept. 2023

14 sluizen en 24 km

Vanaf Montargis gaan we Canal du Loing op en gaan we alle sluizen weer zelf doen. Ik had gisteren van de sluiswachter een telefoonnummer gekregen voor de voortgang op dit kanaal. Bij de eerste sluis van deze ochtend stond onze man al te wachten op afgesproken tijd. Hij gaf ons het bekende zender kastje en vanaf sluis drie konden we deze gebruiken. Heerlijk om weer zelf het heft in handen te hebben. Niet de druk te hebben van mensen, die op jou staan te wachten. Lekker zelf je eind plek bepalen als het uitkomt.

We vertrokken later als normaal, omdat we een korte dag hadden. Dit canal du Loing is 50 km lang en heeft maar 19 sluizen. Er wordt wel eens gesproken dat het Franse platteland leeg loopt. Dat klopt ook wel, maar niet overal. Hier in deze hoek is volop bedrijvigheid. De steden zien er netjes uit. Overal zijn bloembakken en er is veel vertier voor de mensen. In deze hoek zijn heel veel meren, waar je dan weer zeilverenigingen ziet en strandjes. Plantenbakken in het plantsoen en op de bruggen en dan doet zo een “Scandibérique”, de fietstocht van Trondheim naar Composelle hier nog een schepje boven op. Deze fietstocht is totaal 5300 km lang en 1700 km in Frankrijk. Met een beetje googleen weet je zo heel veel meer, als dat er nu op de grote borden langs de weg verteld wordt.

Volgens insiders zijn er meer dan 2000 sluizen in Frankrijk. Nagenoeg bij iedere sluis staat een sluiswachters woning. Vaak gebouwd in de 19 de eeuw. Het was mij opgevallen dat er zoveel huizen leeg stonden, zodat ik een gesprek met een sluiswachter hierover begonnen was. Het blijkt dat alle huizen in eigendom zijn van de VNF. De mensen die er wonen zijn vaak mensen die voor VNF werken, echter zij huren deze woning. Doordat de woningen niet verkocht worden , en het opknappen om te verhuren te veel geld kost, en VNF ook geen gedoe wil als er bij een sluis gewerkt wordt, komen er steeds meer huizen leeg te staan en worden deze langzaam maar zeker door de natuur opgeslokt. En als er ergens mooie plekjes zijn om te wonen,  is het wel in een sluiswachterswoning. Vaak achteraf en midden in de natuur. Je moet geen last hebben van een zwakke blaas, want maar al te vaak hoor je constant “het klateren van de wateren” door lekkende sluisdeuren.

De doorvaart van vandaag verliep erg soepel. We zijn wat langzamer gaan varen. We hebben de tent open gedaan, zodat we meer van de omgeving kunnen zien en de temperatuur het toelaat. Al slingerend vervolgen we onze weg en als we een mooi plekje zien voor de overnachting, dan blijven we gewoon liggen, en lopen een rondje door het dorp, om te kijken wat niet alleen het water te bieden heeft, maar ook de dorpjes. Zoals een terras waar je een glas ijskoud bier kunt kopen.