28 mei Piepape-Montigny
23 km en 16 sluizen
Om zes uur werd ik wakker van het gezang van de vogels. Wat een geluid. Ik ging naar buiten en bleef een kwartiertje staan luisteren. Dat dit nog bestaat. Zo een Frans muzikaal onthaal op de vroege morgen. En dat allemaal alleen voor mij. Ik hoorde gerommel bij de achterburen . Daar was ook iemand wakker geworden. Even later kwamen er rook wolken van het achterdek. Zijn eerste sigaret van vandaag, werd aangestoken. Mijn pret was weg en ik ging terug in bed.
In bed is ook geen oplossing. Kleedde me aan en ging aan de wandel. In het dorp moest volgens de kaart een kasteel zijn, die we gisteren niet gezien hebben toen we naar de bakker zochten. Ik liep een andere kant op en welja een groot landhuis. Afgezet met hekken en muren. Zo te zien woonde er veel kinderen, want ik telde zomaar 6 kinderfietsjes. De dorpskerk luidde zijn 7 uurs ritueel, toen het mij pas opviel dat deze kerktoren rond was. Iets wat je maar weinig ziet. Alles is oud. De gebouwen, de auto,s de bruggen, de sluizen, zelfs de dorps alarm was nog van voor de oorlog. Hier verandert er weinig, er komt niets bij en er gaat niets af. Alleen de grafzerken laten zien dat er laatst nog mensen bijgezet zijn.
Het was zondag , en dan gaan de sluizen pas om 9 uur starten. En zo gebeurde het ook. Aan de andere kant van onze sluis lag een Engels jacht. Die ook gebruik wilde maken van sluis nr 12. Wie het eerst op de zender drukt mag beginnen. Gefocust op de tijd en de zender, snap je wel, dat wij als eerste rood-groen kregen. We hadden een open programma met onze achter buren. Zouden wel zien hoever me zouden komen. Dit kanaal staat bekent om zijn weinig aanleg plekken, of je moet aan een enkele steiger gaan, om op zo een manier voldoende afstand tot te kant te houden. De kanten liggen vol keien, zijn vaak ondiep en sterk begroeid met planten. Daar wil je best wel van weg blijven. Zo ook vandaag. Vandaag hadden we duidelijk zo een zoekactie. Zagen een plek met twee van die enkele steigers . We konden er niet enthousiast over worden, en besloten door te varen naar de plek met als opschrift “Silo”. Daar was het ook niet geweldig, maar we konden aan de kant komen, en er was een visser die ons lijntje aanpakte. Een zware ring voor de bevestiging verklaarde dat hier vroeger vrachtschepen geladen werden. De plantengroei was weeldig, dus de motor ging snel uit , en de schroef werd niet meer gebruikt. Het laatste stukje werd naar de kant getrokken. Morgen gaan we dus eerst duwen en dan pas starten we pas de motor.
De rest van de dag was relaxen. Na het eten werd de broodbakmachine tevoorschijn gehaald , en brood gebakken, anders hebben we morgen geen brood. Trouwens de hele koelkast begint aardig leeg te raken. Geen beleg meer, geen toetje meer, geen melk, maar we hebben wel jam van Albert en honing van die boer uit Conde sur Marne.
Eerst het hele boek doorgelezen, toen ingesteld, toen drie uur gewacht en uiteindelijk heb je een heel klein broodje. Ik hoop dat het een zwaar broodje is.
De dag werd afgesloten in alle rust , zoals een zomerse avond moet zijn. Stil, afkoelend , heldere hemel, met het gevoel, dat deze dag zich morgen herhaald. En dat doet hij. De verwachting is dat we de komende 10 dagen alleen maar zon krijgen met een dag temperatuur van 25 graden of meer. Waar zijn we aan begonnen! Maar het is nog steeds leuk.