24 juli 52 kilometer .
De weersvoorspellingen waren gisteren zeer gunstig voor vandaag. Een rustige 2-3 Beaufort de hele dag. Echter, toen ik om half zeven keek was het weer veranderd, en zaten we gelijk al in een 4 BF. Dat zou de hele dag blijven, maar verder op zou het beter zijn. Maar verder op werd het niet beter. De boot moest over golven van 1-1.5 meter, en wij deinsden mee. Wat was ik blij met onze stabilisator. Dat stukje pijp wat buiten de boot uitsteekt en ervoor zorgt dat de boot stabiel blijft varen.
Soms vielen de golven mee, en soms vielen ze tegen. Als je er niet op let, valt het mee, en zit je er steeds naar te kijken, worden ze steeds hoger. Via mijn Ais kon ik zien, dat ik zeker niet de enige was op zee. Ook kleine vissersboten hebben Ais. Ik zie op mijn beeldscherm, waar andere schepen zich bevinden, en komen ze dicht bij mijn in de buurt, dan gaat er een rood signaal branden. Annemieke stelde midden op zee de vraag. Waarom doen we dit!. Omdat we het leuk vinden , en er morgen weer een betere dag komt dan deze.
In de haven van Puerto de L’Estartit konden we een plekje krijgen. Ik had gelukkig die ochtend gebeld. Toen we er kwamen, vroegen ze wanneer ik gebeld had, dat ik dat niet pas gedaan had in het haven gebied. Met mijn telefoon in mijn hand kon ik bewijzen, dat ik om 9 uur gebeld had en een akkoord had . Ik werd verder heel vriendelijk geholpen. Kon nog even 300 liter diesel tanken, en kreeg met de hulp van twee haven medewerkers, een plekje tussen twee “tupperware dozen”.
We zijn hier aan de Costa Brava en vanuit mijn plekje , kan ik zo de Nederlandse vlag zien hangen van Bram patat of Cock kroket. De boulevard is vol met restaurants, en in het zijstraatje, wordt alles verkocht wat je nodig denkt te hebben om er goed uit te zien. Zelfs aan de benen van de dames wordt gedacht. Twee viswinkels stellen hun visjes beschikbaar , om voor ze de pan in gaan, eerst de schilfertjes van de benen van moeder de huisvrouw op te laten eten. Het is een drukte van jewelste . De vissen eten hun maagjes helemaal vol. Zoiets zou in Nederland niet mogen van de PvdD. Als je nog een leuke zwembroek of bikini zoekt. Hier hangt ie. Een straat vol keus, en daarna ga je naar het strand.
Ons strand ligt hier 50 meter vandaan. We gingen erheen om te zwemmen, en kwamen gelijk die mensen uit die winkelstraat tegen. Hier zijn ze dan weer om te showen , wat ze te showen hebben. De één zijn nieuwe zwembroek, een ander zijn sub board, weer een ander zijn tattoos , de volgende zijn mooie hoed en sommige dames hun mooie borsten. Een bakvis had ook iets te laten zien. Ze liep in het water, maar de waterlijn kwam niet verder dan haar bh bandje. Wat ze nu showde is mij nog niet bekent, of haar borsten, of haar bovenstukje, of ze vond het water gewoon te koud om onder te dompelen.
Terug bij de boot werden we aangesproken door Sjakie en zijn vrouw. Hij had in het verleden zijn geld verdient in de chocolade fabriek. Hij had hier een appartement en een speedboot en kwam uit Belgie. Hij zei dat we een mooie boot hadden en dat veel mensen er even bij bleven stil staan, want dit stel waren onze achter buren. Sjakie zijn dochter was een weekje op bezoek geweest, met haar man en twee kleinkinderen. Hun schoonzoon hield niet van water. Hij werd al zeeziek als hij op een steiger stond. Maar de twee oudjes hadden het geweldig met hun speedboot en hun appartement hier aan de Costa Brava tussen al die Hollanders.
Even later zaten we heerlijk buiten in de kuip. We dronken onze koffie en genoten van ons uitzicht. Een boot kwam eraan en voegde zich drie schepen verder tussen de schepen massa. Een jongen sprong van boord liep tot achter onze boot. Hing zijn fluit uit zijn broek om naast onze boot zijn plasje te doen. Hij had niet gezien dat wij aan boord zaten en alles aanschouwden wat er op deze steiger gebeurt. De knul schrok en haalde zijn zakie weer naar binnen en deed zijn behoefte 5 boten verder. Je zal maar nodig moeten.