Lattes Aigues-Mortes
15 augustus 29 km
De nieuwe bemanning had een goede nacht gehad. We hadden de dag door genomen, en we besloten om niet naar het plekje in de natuur te gaan, maar voor een haven bij de stad Aigues-Mortes te kiezen. Dat betekent wel dat we de volgende dag eerder moeten vertrekken om de 20 km goed te maken. We vertrokken om half tien, nadat we een brood en een taart gekocht hadden.
Koffie met gebak, 4 dagen lang. Bij het uitgaan van de haven , ging er net een Engels koppel in een huurbak ons voor. Zo konden we mooi samen door de sluis. De volgende 5 km tot Canal du Rhone a Sete , ging erg rustig . Bij de boten opslag waren er hele families die op hun boot wachtte om vandaag een stukje te gaan varen. Vandaag was er feest in Palavas les-Flots, een strandstadje aan het eind van dit kanaal.
We gingen de bocht om, canal du Rhône a Seté op. Hier varen we langs de meren waar de flamigo’s de hele dag met hun kop onderwater zitten om kreeftjes en garnalen te zoeken. Hier lopen de Camarque paarden in het wild, en kan je op safari met een jeep om deze witte paarden te bezichtigen.
Op naar Aigues-Mortes. Dit dorp-stadje, ligt compleet tussen hoge muren met torens . Een vestingsstad met historische uitstraling, massieve deuren bij de ingang en een verschansing waar ze vroeger pijlen afschoten en de vijand met pek overgoten. Nu komen er alleen maar toeristen, niet een beetje , een beetje veel. Allerlei winkeltjes waren er. Je kon het zo gek niet verzinnen of het was er. Voor een zonnige jurk , tot totems uit Afrika. Een hoek waar karikatuur tekenaars voor 10 euro, jou opvallende lichaam kenmerken op papier wisten te zetten. Een oud kerkje met al zijn pracht en praal voor de toeristen die hun schulden konden belijden onder toezicht van een stoffig persoon in een hoekje van de kerk, met boekjes en een centenbak.
Vele straatjes eindigden bij een muur. Tegen betaling mocht je een stadsmuur wandeling doen, van
toren naar toren. Wij hebben geen poging ondernomen. De smalle straatjes leidde ons naar het pleintje in het midden van de stad. Een fontein in het midden van dit plein was een speelparadijs voor kleine kinderen. Een kind met een luier, liet zich steeds meer vallen. Blijkbaar was de zwaartekracht van een luier vol water, hier debet aan. En zo kregen moeders hun kindjes drijf nat terug . Maar de kindjes en de toekijkende omstanders hadden wel lol. Nadat we een gele rakker geconsumeerd hadden , en genoten hadden van alles wat langs liep, gingen we terug naar de boot om in de avond weer terug te komen. Ik zou vanavond het eten klaarmaken. Met al mijn kooktalent presenteerde ik een Chicken Tonight maaltijd, met een dessert binnen de stadsmuren. Het ijsparadijs had een brede keuze , waar uiteindelijk de mango en de tropical fruit in ijsvorm gepresenteerd werden. Nu opnieuw alles op een rijtje gezet te hebben, moet ik wel zeggen dat deze hoek van Frankrijk echt wel iets te bieden heeft voor de toerist. Plaatsen als Aigues-Mortes of als Montpellier zijn zeker de moeite waard om te bezoeken, en mag je niet gemist hebben als je deze zuidkust bezoekt. Morgen gaan we via de Petit Rhône naar de Rhône en dan Avignon aan. Ook dit is een plaats die je moet bezoeken, maar zorg wel dat je van te voren geïnformeerd ben over de belangrijkste attracties, de kerk en de brug, want ook hier zit weer een heel verhaal achter. Ga niet alleen omdat je op school tijdens de Franse les, het liedje “Sur le Pont d’Avignon”geleerd hebt.