18 mei Asfeld-Reims

Het plan met onze buren was, om 8.30 te vertrekken. Zo zouden we om 9 uur bij de eerste sluis zijn. In Frankrijk mogennde jachten pas om 9 uur starten met schutten tot 18.00 uur. Het vrachtverkeer kan om 7 uur starten en mag doorvaren tot 19.00 uur. De spits, die achter ons lag zat me niet lekker. Als we achter dit schip komen, kost het dubbele tijd om in Reims te komen. Inhalen kan niet. Hij zal steeds bij de sluis ons voor zijn. Dus moeten we hem voor blijven.

Ik keek op mijn beeldscherm van de kaart, of ik het schip via AIS kon traceren. Schoot recht op in mijn stoel, toen ik zag dat hij 1,5 kilometer achter ons zat. We moesten nu direct vertrekken. Ik waarschuwden de buren. Ook zij zagen de bui al hangen. De motoren werden gelijk gestart, om dit schip voor te blijven. Na de eerste schutting, was het leed geleden. Nu konden we zonder problemen van hem doorvaren.

De tocht verliep erg soepel. Bij de ingang van Canal de l’Aisne a la Marne kwamen we een geladen spits tegen. We voeren verder op dit mooie kanaal. Langs dit kanaal liggen uitgebreide velden, met aardappelen, mais en graan. De graanaren waren al duidelijk zichtbaar .

De andere producten kwamen pas net uit de grond. Dit heeft nog wel wat water nodig voor het geoogst kan gaan worden. Dat gaat de komende week niet gebeuren. Ze verwachten alleen maar zon.

 Alle sluizen en de vaart waren kort gelden allemaal opgeknapt. Het schutten verliep vloeiend. Hoe  meer we naar Reims gingen, hoe meer spitsen we zagen, tegen kwamen en zelfs, na dat we een uur achter een spits gehangen hadden, mochten inlopen. Hier is duidelijk meer vrachtverkeer. Alles wat vaart,  was geladen. Erg diep lagen ze niet. De kanalen hebben hier een diepgang van 240, en het canal des Ardenne was maar 2 meter.

Hoe meer we op Reims aan voeren, hoe meer mensen we zagen. Het was Hemelvaartsdag en ook voor de fransen een lang vrij weekend. Veel vissers langs de kant. Vaak met hele families. Met rokende barbecues aan. Of de vis gelijk op het vuur ging, betwijfel ik. Ze vangen niet zoveel.  

Mensen doen hun fitness en rennen met ons mee. Grote mannen in kleine bootjes hebben plezier, alsof ze nog kind waren. Ze varen over de hekgolf die wij achter laten.

We deden de eerste haven van Reims aan. Toen we aan de steiger aangemeerd lagen , kwam gelijk de havenmeester om af te rekenen

. Een clochard keek toe hoe wij aanmeerden. Even later zagen we hem onder het viaduct met zijn matras en spulletjes. Dit is zijn manier van leven.

De avond verliep rustig . we moesten bijkomen van de lange inspannend vaardagen .