1 augustus haven Blanes
Vandaag is Margaret jarig .Op vriendinnen dag. Margaret is ons aangenomen dochter uit Kenia met een verhaal. Margaret is helemaal niet jarig. Margaret hebben ze een geboortedatum gegeven. Ze kan net zo goed 10 maanden ouder of jonger zijn. Zusters hebben Margaret van straat gehaald toen ze ongeveer 5 jaar was, samen met een zus en 2 broers die geadopteerd zijn in Malta. Zij willen niets met Margaret te maken hebben, want ze was altijd de arme kant. Zelfs haar achternaam is verzonnen door de zusters. Nu groeit Margaret ontzettend hard. Ontwikkelt zich tot een volwassen kennisbron op het gebied van agriculture. Doet Universiteit en wil volgend jaar november afgestudeerd zijn. Onze ondersteuning heeft ze. Zeker nadat we gestart waren haar een toekomst te geven en zij ons vroeg of ze ons vader en moeder mocht noemen , want die heeft ze nooit gehad. We gingen hiermee akkoord als ze dan ook de rest(broer, zussen, neefje, zwager schoonzus, opa en oma, oom en tantes) er voor lief bij zou nemen. Dat was voor haar, alsof de hemel open ging. En voor haar hebben we gezongen. En niet alleen wij. Het hele gezin. Ze is ongeveer 24 jaar geworden.
Er was markt vandaag. Dat had ik gezien toen ik naar de bakker ging. Dus wij met een grote tas op pad, voor een liter melk, twee onsjes beleg, en een doosje kaas. Toen we over de markt liepen kwam de tas langzaam maar zeker op gewicht. Aardappelen, boontjes, kersen, druiven en twee paar sandalen. Dus uiteindelijk liepen we toch niet voor niets. Het was een bewolkte dag ,maar de temperatuur was goed. Mooie dag om de boot aan de buitenkant van kalk te ontdoen. Een sup, die we speciaal voor zulk soort activiteiten meegenomen hadden , werd uit de doos gehaald en opgepompt. Eerst even uittesten . Staande op de plank, door de haven naar zee, maar toen werd het serieus. De hoge golven hielden mij niet staande , en zo ging ik op mijn knietjes toch maar weer terug. De poetser van het jacht van de buurman, keek mijn boos aan, toen ik met wc-eend mijn boot in ging spuiten tegen kalkaanslag. Er zou toch een spettertje tegen zijn boot aan komen , waar hij al drie dagen op aan het poetsen is. Met schoonwater, werd het geborstelde vuil van het staal afgespoten, en de boot kwam er weer glimmend uit te zien. Buur was blij dat het zonder spetters gepaard ging.
Die middag lag er nog een uitdaging op mijn te wachten. Het beklimmen van de hoogste berg uit de buurt, waar volgens de opschriften een kasteel moest zijn. Voor mij een uitdaging, voor Annemieke geen beginnen aan. Die bleef dus aan boord. Hellinkje op, trapje op, hellinkje op , nog een trapje op, en zo kwam ik zwetend aan bij de toren. Dat gold zeker niet voor mij alleen . Bij het eerste muurtje rond de toren , wat uitzicht gaf over de zee, zaten de mensen die lopends naar boven gegaan waren. Mensen met rode hoofden die duidelijk een prestatie geleverd hadden. Alles wat verder rond liep, was met de auto. Drie mooie uitzichten lieten de voornaamste hoeken van de omgeving zien. De toren was het kasteel en die was gesloten. Kasteel Haarzuilens heeft dezelfde bebording, alleen is dat een kasteel. Dit is een torentje.
Ik liep weer naar beneden, en zocht naar wandelpaadjes, die ik heen niet genomen had. Dat leidde ertoe dat ik dus heel ergens anders uit kwam. De weg naar beneden zou de beste weg moeten zijn. Ook die loopt wel eens dood. Uiteindelijk kwam ik op een bekent pleintje waar we vorige week van een muziekuitvoering genoten hadden. Zocht nog even naar een bakker, die dus dicht was en belandde weer in de supermarkt van vanmorgen, zodat we het morgen moeten doen met brood van gisteren. Een biertje op een plein had ik wel verdient, en zo kon ik overwegen wat mij al niet bezig hield.
poetser liep op de kade. Na een half uur kwam de boot weer binnen. Een havenbeambte spoedde zich naar dit schip om te helpen met aanmeren , samen met de poetser. Marc de eigenaar, ging enorm tekeer tegen de poetser, omdat er iets van het anker blijkbaar niet werkte. Nadat de man uit Terug op de boot zag ik de grote BMW van onze Russische booteigenaar . De boot was dus weg en de getierd was, kwam zijn knappe vrouw, in een niets onthullend jurkje van boord. Marc zal wel te weinig tijd aan het binnen halen van het anker besteed hebben, dat het anker daarom mis ging. Dat krijg je met zo een uitdagende vrouw aan boord. Zij stapten in de auto en vertrokken. Even later zat de poetser het anker te testen en alles deed het gewoon.
Ik ging naar de havenmeester om de drie nachten af te rekenen . De verloop kabel en het tuutje voor de waterkraan gingen weer terug en ik kreeg mijn scheepsbewijs weer, wat ik als onderpand achter had moeten laten. Morgen wordt het goed weer om te varen, daarna krijgen we zeker 2 dagen windkracht 6-8 BF. Voor morgen hebben we nog geen haven toegezegd gekregen, dat kunnen we pas reserveren als we een uur voor binnekomst zijn. Spannend. Dus morgen vroeg weg om op tijd een veilige haven te vinden.