Montferrand -Bram

Zaterdag 15 juli 17 sluizen met 26 schuttingen 27 km

De eerste sluis lag in zicht , maar dit was de laatste (Ocean) die omhoog ging. Onze boot begeleider Andre, die alle lijntjes aanpakt, en op de knoppen drukt voor het openen en het in werking stelling van het sluisproces,  was om kwart voor 9 naar de sluis gewandeld. Alsof het zo wezen moest. Hij stond voor de automaat en exact op dat moment gaat de sluis in werking. Drukte op de knop , en de deuren opende zich, zodat wij naar binnen konden. Om 5 over 9 voeren wij op de boven laag van het kanaal.

De eerste sluis die naar beneden ging was La Meditairenee,. Deze automatische sluis bracht ons binnen 15minuten naar beneden. De volgende was een dubbele , die daarna kwam was een trio, die beide begeleid werden door een medewerker van VNF. De volgende was opnieuw een enkele. Het verbaasde ons , dat ook daar iemand van VNF de lead nam, terwijl dit automatische sluis was. Een nieuwe doos stroopwafels werd tevoorschijn gehaald. Bij iedere sluiswachter hoort een stroopwafel, want sluiswachters praten met elkaar, zij communiceren met elkaar. Zodoende brengt de volgende sluiswachter alvast het water op peil, of doet alvast de deuren open als wij in zicht zijn. Dit zorgt ervoor dat het hele proces ontzettend vlot gaat, sommige binnen 10 minuten, mits wij niet te lang praten met de sluiswachter.  

Dit kostte ons een halve doos koeken, maar zorgde er wel voor dat we minimaal een uur eerder op onze eindbestemming waren. Maar nu iets anders. Waarom stond er op iedere sluis een sluiswachter, terwijl dit allemaal automatische sluizen waren?? Daar ben ik nu achter gekomen. Er is een zware discussie gaande tussen de boeren en de overheid.

Door de droogte willen de boeren blijven gieten, maar het kanaal heeft niet permanent voldoende water beschikbaar . De reserve meren raken behoorlijk leeg , en de kanalen zijn nog steeds de grote buffer. Gisteren viel het ons al op, dat het waterpeil in sommige stukken kanaal tussen twee sluizen, gewoon 15 cm lager was, dan normaal. Het scheepvaartverkeer moest maar lijden voor het water geven van de boeren. Valt wat voor te zeggen. Wij varen voor ons plezier, en de boer moet zijn brood verdienen en moet de bevolking voeden. Nu moest het opkomend verkeer steeds met zijn tweeën in de sluis om water te sparen. Daar er meer schepen omhoog gingen dan omlaag, konden wij gewoon steeds alleen neerwaarts schutten.

Het is te hopen dat er snel, flink regen valt, want als deze droogte zo door gaat, is dit kanaal over vier weken ook niet meer te bevaren. De voorspellingen zijn goed.

Om half elf was het over met de rust. In de verte was er een enorm geknal van vuurwerk. Toen dit amper voorbij was, begon het in een andere hoek.  Veel herrie, maar niets gezien. Aan alle kanten stonden er bomen voor ons uitzicht. Blijkbaar duren ‘14 juli’ feesten hier langer dan 1 dag.