28 september 2023
10 sluizen, 52 km en twee tunnels, 1090 en 5670 meter
De stilte van de nacht was gewoon vreemd. Als dan plots de vlag tegen de tent aan klappert, omdat er een windje begint te waaien, wordt je er wakker van. Allang voor de wekker lag ik door het buitenluik te kijken of de dag al wilde beginnen. Ik wil niet in het donker varen, maar we hadden wel haast om op tijd de tunnel van 15 uur te halen.
Om half acht duwde ik de boot af, om wat afstand te creëren tot alle plantengroei. Ik begin steeds meer problemen te krijgen met de planten groei . Zoals de planten aanwezig zijn op dit kanaal, heb ik het nog nergens meegemaakt. Je snelheid kan zomaar met een knoop terugvallen (20%) en bij de sluis slaat de motor wel in zijn achteruit, maar hij doet niets. Het schip vaart gewoon verder. Daarom probeer ik vlak voor de sluis meerdere keren achteruit te slaan en weer vooruit, om met een zo leeg mogelijke schroef de sluis in te gaan. Ook geldt dit voor mijn hekschroef en mijn boegschroef. Het grote probleem is, dat vaak in de sluizen ligt het ook vol met planten. Soms hele bergen.
Het was bij de tweede sluis gelijk al raak. Twee man was bezig om al het vuil achter de sluisdeuren weg te halen, anders kon de deur niet open. Zogauw dit grotendeels klaar was kon ik naar binnen. Voor ik uit kon varen werden eerst de achter deuren schoongemaakt. En zo ging dit nog een 4 tal sluizen door . Het team reed met ons mee, soms afgewisseld met een nieuw gezicht. Het probleem is echt groot voor Frankrijk. Nu Canal du Nord gesloten is, gaat alle scheepvaart korter dan 39 meter door dit kanaal. Met tot gevolg dat alle planten in het middenveld kapot gemalen worden, door de spitsen die geladen, vaak met veel power zo goed als door de modder draaien. De medewerkers van VNF worden er niet goed van. Ik heb nog weinig kraantjes gezien , om dit groen uit het water te vissen. Alles nog met een stok met een haak eraan. Dit is niet een beetje veel groen-, dit is ontzettend veel groen vuil.
Op een gegeven moment voeren we een sluis in zagen de hoop groen al liggen. Ik liet me stilvallen en zette direct de motor af. Toen we boven waren , was het vuil nog niet losgekomen van het schip. Met twee touwen , duwen trekken en afduwen kreeg ik de boot niet van zijn plaats. Dan maar weer de motor zijn werk laten doen. Met vooral veel gas erop kwam ik er uit. Je gaat alle kanten op voor je weer een beetje op koers ben. En dan weer een op een schoonplekje stoppen om een paar keer voor en achteruit te draaien om het vuil uit de schroef te krijgen.
Onderweg kwamen we weer de Testudo, van B. Janson uit Noordwijk tegen, die met een vracht hop en gerst naar de Bavaria brouwerijen voer. Drie sluizen voor de tunnel zaten we hem op de hielen. We hielden gelijke afstand om niet teveel in zijn kolkend schroefwater terecht te komen. Bij het “grand Souterrain de Riqueval”, een tunnel,van 5670 meter, werden we opgewacht. We werden aan de Testudo vastgebonden en die weer aan een volgend vrachtschip , wat op zijn beurt weer verbonden was aan een trekker. Een soort drijvend ponton met een aantal sterke elektromotoren, die als een tram door de tunnel gaat en alle schepen meesleept. De aandrijving gaat via een ketting die op de bodem van de tunnel ligt. Deze tocht duurt 1 uur en 45 minuten. Alle schepen zitten kruislinks geschoord aan elkaar. De zwaarste eerst. We vertrokken ruim een half uur eerder dan gepland. We kwamen dus ook een half uur eerder aan. Bleef ook na de tunnel nog meevaren met de colonne en werd door een sluiswachter opgewacht , die alle schepen voorzag van een mooi zwart koffertje, met daarin de afstandsbediening met oplader voor de komende 17 sluizen. Na de tweede sluis na de tunnel, haakten wij af, en vonden een plekje aan de kade. De rest van de colonne ging nog een paar uurtjes verder . Daar hebben we hopelijk morgen geen last meer van.