Dinsdag 11 juli 13 sluizen en 30 km
Castelnau-Port Sud.
De nacht was perfect verlopen. De avond ervoor had ik de loopplank binnen gehaald om te voorkomen dat er ongedierte aan boord zou kunnen komen. Het was nu een kwestie van de grondpennen los en wegwezen.
Het canal de Garonne is vooral lang en strak. Het heeft niet het slingerende karakter van canal du Midi. Dit kanaal is ook 100 jaar ouder en in een ander, minder vlak gebied gegraven. Kanaal du Midi ligt veel meer langs de rand van een berg en slingert daardoor veel meer. Het gaat mee met de grillige ligging van de bergen.
We hadden nog 17 km te gaan op de Canal de Garonne en 10 sluizen. Het verliep vlotjes, totdat sluis nr 4 niet open wilde gaan .Dit gebeurt precies in de pauze tijd. Ik belde VNF, en er werd mij verteld dat er binnen 10 minuten iemand langs zou komen. Hij had niet gezegd, 10 minuten na de pauze. Intussen hadden wij geluncht en sommige hadden hun ogen even gesloten. Uiteindelijk kwam alles weer goed en we gingen rustig verder de stad in.
Bij sluis nr 1 stond opnieuw een man op ons te wachten. Hij wilde ons registratienummer hebben, en dat was voor hem genoeg. De vorige man op deze plek wilde ook mijn verzekerings papieren. Vanaf dat moment moet deze man ons begeleiden door de andere sluizen. Als wij klaar liggen om te schutten, we geven een sein, en er wordt niet op gereageerd, kom je zelf in actie. Ik had nog maar net op de knop gedrukt om het schutproces te starten , toen ik door de speaker van de automaat, gedwongen werd, terug te gaan naar mijn schip, en dat hij ons wel zou loodsen. Het valt ook niet mee, om met die ongeduldige Hollanders te dealen. Uiteindelijk kwam het allemaal goed, en werden we opnieuw bewonderd door langskomende treinreizigers , toen we het station passeerden.
We voeren verder de buitenwijk in. Een aaneenschakeling van schepen lagen langs de kant. Zeker de helft van Nederlandse komaf. Van een goede kennis had ik nog een opdracht mee gekregen om op zoek te gaan naar een Tjalk van 21,50 meter. Nou daar lagen er meerdere van. Alleen al rondom de haven lagen al 6 tjalken. Er was er 1 die aan meerdere vermeldingen voldeed. Echter ook bij deze waren de nodige vraagtekens. De naam Helena , was nergens te vinden. Een tweede mastkoker werd niet gezien, de ankerketting gaten zaten op een andere hoogte op de spanten. Etc. Maar je weet niet wat er in 20-30 of 40 jaar veranderd is aan zo een schip. We zoeken rustig verder , je weet maar nooit.
In de avond was het rustig. Op de kade, bij de haven was een voorstelling door varende straatartiesten. Ze voeren op een oud kottertje (Uit Nederland) en gaven een voorstelling met vuur, vlammen , licht en beeld en geluid. . Omwonenden konden de voorstelling bijwonen tegen een vrije gift. Toch best bijzonder dat mensen op deze manier hun boterham verdienen. Ongeveer 40 mensen kwamen op bezoek. Of iedereen een bijdrage geleverd heeft is maar de vraag.