22 juli ’23 Agde- Port Leucate.

1 sluis 60 km

We hadden de boot een halve km voor de sluis naar Zee aan de kant gelegd. Achteraf was dit een heel goede beslissing. Ten eerste was er geen plek bij de sluis en er reed en drukke weg boven. Nu lagen we in alle rust, en nu zagen we alleen maar mensen die inspanningen deden, om van hun kilo’s af te komen om gewoon fit te blijven.

Om 9 uur lagen we voor de sluis, die al van verre op groen stond en smeekte ons mee te nemen. Deze driehoeks sluis, is een zeer bijzonder exemplaar. Ik heb voorheen nog nooit zoiets gezien. Eerst laten ze het peil zakken tot de deur naar zee open kan, dus wij eruit kunnen, dan gaat die deur weer dicht, en zakken ze verder voor het kanaal. Wij verlieten dus de sluis en voeren door de stad. Aan alle kanten van het water, lagen bootjes. Hoe dichter we bij zee kwamen hoe meer activiteiten er waren van scheepswerven, maar ook verhuur van waterscooters, en duikscholen die met groepen gingen duiken.

Voor ons vandaag de eerste keer op zee met de Aura Maris. De vorige eigenaar zat er niet mee, om in Zeeland de zee op te gaan en op Vlieland pas weer naar binnen te gaan. De eerste keer is altijd spannend. Dus ook voor ons, maar op het moment dat we een kwartiertje de zee proefde, begon het alweer als voorheen te worden. Gewoon zoals het altijd was. Ruim, onoverzichtelijk, steeds weer andere kusten en de waarheid is de navigatie op mijn beeldscherm. Die geeft aan waar ik ben, en hoe ik in de volgende haven kan komen.

De insteek was, om steeds 50-60 km per dag te doen. Het weer was goed, niet teveel wind, de hemel was opnieuw helder en de zon brandde, ook als je op volle zee bent. Ik zette een rechte lijn uit naar onze volgende haven. Hierdoor voeren we al gauw 2-3 miles uit de kust. Na 6 uur varen bereikten we de haven van Leucate. Via de Marifoon riep ik ze op, en vroeg naar een plek om te overnachten. Ik kreeg een snel antwoord. Pier 21 . Deze haven heeft 1100 ligplaatsen plus voor 115 passanten plaatsen. We legden aan, aan de pier en ik spoedde me naar de capaitainerie, die op zaterdag vaak sneller gesloten is. Toen ik daar was, kon ik gelijk weer terug, want de dame wilde al mijn papieren zien. En zo was ik behoorlijk druk bezig met de papierwinkel.

Daar ik nog een Pilot van de Spaanse kusthavens  moest hebben, ging ik hier naar op zoek. De dame achter de balie van de capitainerie had me verteld waar alle winkels waren. Nou, dat was nog een behoorlijk eind lopen. Na ruim een uur zoeken, waarbij ik alle pizza’s, tapas, ijs, bier, souvenirs, kapperszaken en schoonheidssalons gezien had, maar geen watersport zaak, ging ik maar weer terug naar de haven. Op nog geen 100 meter van de capitainerie zag ik een man uit een gebouw komen met wat spullen voor de boot. Ik dacht,  toch maar even kijken. En ja hoor. Een mega uitgebreide watersportzaak, met echt alles wat je maar nodig dacht te hebben voor de boot. Dus ook mijn Pilot van de Spaanse kusthavens.  Nog wat vuurpijlen meegenomen, die ik nooit nodig hoop te hebben, en mijn dag was weer goed.