Frontignan-Lattes 25 km 1 sluis
11 augustus.
De brug in Frontignan ging om 9.30 uur omhoog. Genoeg tijd om de drinkwatervoorraad op pijl te brengen. In de tijd dat ik weg was , was er een huurboot met sleep van nog een huurboot voor de brug gaan liggen. De brug ging open, de andere kant mocht eerst. Een groot vakantieschip had de hele kade nodig en het dubbele stel wat lag te wachten, moest plaats maken. De doorgang verliep erg stroef. De brug had geen groen licht , alleen maar een rood licht. Een zwaai van de brugwachter was het teken dat wij er door mochten. Het verkeer staat hier zeker een kwartier stil. Even goed opletten, want net na brug licht er een enorme ondiepte waar je echt omheen moet. Links kan je hier naar zee.
Voordat ik de motor startte viel het me op dat onder de motor een laag water stond . Iets wat ik nog nooit gezien had. Normaal was mijn hele machine kamer kurk droog. Van de Technische man van Stofberg , Bram Kletor, had ik geleerd dat er meer water van boven in het schip komt dan van onder. Ik controleerde alle aansluitingen. Was er ergens een slang met een scheur? Lekte er ergens een slangeklem? Was er een schroef niet goed aangedraaid? Lekte mijn schroefas? Allemaal niet. Ik startte de motor en zocht naar iedere oneffenheid. Er kwam ook geen water bij, zo te zien. Toch wat onrustig was ik deze tocht verder gevaren. Onderweg nog een paar keer checken of alles goed gesloten was. Na wat nadenken, kon ik maar 1 conclusie trekken. Het nijlon hemd, wat in mijn schroef zat, zat strak gewikkeld om de as. Het kan zijn dat het hemd, de doorvoer van het smeerwater op mijn schroefas belemmerde , daardoor liep de druk op en drukte het via mijn rubberen afsluitas, langs de schroefas de machinekamer in. Het alarm zit op ongeveer 10 cm hoogte , en zover was het nog niet.
Na een kleine 2 uur varen parallel met de zee, die op sommige plekken hier 300 meter van af ligt, namen we het zijarm naar Montpellier. Dit kanaal gaat na de sluis over in een rivier, maar eindigt voor de scheepvaart bij Lattes, Hier is de haven. Gedeeltelijk voor passanten, voor een kwart van huurbedrijf “Le boat”, en de rest heeft vaste ligplaatsen. Twee havenmeesters regelen de gang van zaken, maar ook de sluis, die hier vlakbij om de hoek ligt. Ook hier moest ik met mijn verzekering en eigendomsbewijs langs komen. Ik kreeg een keurige nota, met een korting van 35 € omdat ik bijna een week bleef. Ze wisten al wie ik was , want voor de Aura Maris kwam de havenmeester bij de sluis al vertellen wat mijn ligplaats zou zijn.
De haven is omringd met allemaal moderne woningen, met aan de onderkant , winkels en maar liefst 8 restaurants. De bakker had de meeste klandizie. Die verkocht naast allerlei broodjes, ook gebak, kant er klare broodjes en ijs in allerlei variaties , maar ook frisdranken, koffie en thee en verse jus d órange. Daarnaast hadden ze buiten een grote overdekte plek gecreëerd waar je kon ontbijten, lunchen , of alleen maar koffie drinken.Je moet het wel zelf halen. Zo zitten hier om 8 uur al mensen te ontbijten , met verse sinaasappelsap. Niet gek dat hier gewoon 5 meiden zich rot werken om alle klanten te bedienen.
We zijn nog bezig geweest om het bilgewater onder de motor met een pomp eruit te krijgen. De zuigkracht was niet sterk genoeg, en zo bleef ik toch naar oplossingen zoeken om dit voor elkaar te krijgen. Vandaag gaat het niet meer lukken. Morgen weer een nieuwe dag.